محققی از دانشگاه تربیت مدرس با همکاری شرکت بینالمللی توسعهی فناوری بارمان، اقدام به استفاده از فناوری نانو در جهت افزایش کارایی کرمهای ضد آفتاب نموده است. این کرمها به دلیل دارا بودن نانوذرات اکسیدی قابلیت بالایی در جذب اشعه فرابنفش نور خورشید دارند.
یک تیم تحقیقاتی در استرالیا اعلام کرد که استفاده از نانوذرات نقره میتواند منجر به ایجاد رفتار مقاومتی در باکتریها شود. این گروه پیشنهاد کرد که پاسخ باکتریها به نانوذرات نقره باید با استفاده از یک راهبرد نظارتی رصد شود.
پژوهشگران با استفاده از مولکولهای فلورسانس موفق به ارائه روشی برای مطالعه برهمکنشهای پروتئینی شدند. از این سامانه میتوان برای مطالعه فرآیندهای درون سلولی در مقیاس نانومتری استفاده کرد.
یکی از مؤسسههای آموزشی هند در شهر کویمباتور اقدام به راهاندازی انکوباتور کسب و کار فناوری نانو کرده است. فناوری نانو و زیستفناوری از حوزههای مهم در این شهر است که ۳۰ درصد از کسب و کارهای نو در این دو حوزه قرار دارد.
پژوهشگران دانشگاه اراک موفق شدند هیدروژلی نانوکامپوزیتی تولید کنند که از خاصیت خودترمیم شوندگی برخوردار است. از این هیدروژل میتوان در درمان فتودینامیکی سلولهای سرطانی و آسیبدیدگیهای بافتهای نرم بدن از جمله پوست استفاده نمود. این پژوهش در مقیاس آزمایشگاهی انجام شده و با توجه به کاربردهای زیاد آن امید است در آینده به مرحلهی تجاریسازی برسد.
بررسی تأثیر داروها روی ریه، چالشی است که محققان با آن روبرو هستند. P.R.I.T.® فناوری است که برای شبیهسازی محیط ریه ارائه شده و امکان آزمودن داروهای مبتنی بر نانوذرات را به منظور بررسی ایمنی آنها فراهم میکند.
محققان دانشگاه تبریز امکان استفاده از اکسید گرافن در افزایش خواص حرارتی روغنهای خنککنندهی موتورها را در قالب یک طرح آزمایشگاهی مورد بررسی قرار دادهاند. از نتایج ابن طرح میتوان در صنایع تولید و انتقال نیرو و صنعت خودروسازی بهره برد.
پژوهشگران روشی ارائه کردند که با استفاده از آن میتوان مواد طبیعی نظیر ابریشم را به ترکیباتی در مقیاس نانو و میکرو تبدیل کرد. این روش محصولاتی با خواص و ساختار کنترل شده ارائه میدهد.
محققان دانشگاه علوم پزشکی تبریز و علوم پزشکی تهران در طرحی تحقیقاتی، سامانهای ترکیبی از نانوذرات و نوعی واکسن را طراحی کردهاند که میتواند سرطان پستان را در مقایسه با روشهای درمانی متداول با کارایی بالاتری کنترل و درمان کند. کاربرد این سامانه در موشهای آزمایشگاهی نتایج بسیار امیدوارکنندهای را به دنبال داشته است.
محققان دانشگاه تربیت مدرس موفق به ساخت آزمایشگاهی داربستهایی شدهاند که مهمترین کاربرد آن در کشت طولانی مدت سلولهای بنیادی است. این داربستها که از توالی پپتیدها ساخته شده است، در مهندسی بافت و ترمیم بافتهای آسیب دیده نقش مؤثری را ایفا خواهند کرد.