دانشمندان کشف کرده اند که “گلدیلوکس” در شناسایی اندازه “واکسن کمکی” تاثیر داشته و می‌تواند پاسخ‌های ایمنی قوی ایجاد کند. به‌عنوان نمونه نشان داده شده است که یک واکسن کمکی ایمن و زیست‌تخریب‌پذیر اگر ذرات اندازه صحیح داشته باشند، می‌تواند عملکرد سلول‌های کشتار سرطان را تقویت کند.
تیمی از دانشگاه ژنو (Unige) و Ludwig Maximilians Universität München (LMU) موفق شدند نانوذرات کاملاً زیست تخریب‌پذیر را که قادر به ارائه یک داروی ضد التهابی جدید به طور مستقیم در ماکروفاژها هستند، بسازند.
پژوهشگران نشان دادند که با فرآیند پاشش جت‌گونه می‌توان ضدحباب تولید کرد. این ضدحباب‌ها در حوزه‌های مختلف صنعتی کاربرد دارند.
باتری‌های تلفن همراه با طول عمر تا سه برابر بیشتر از فناوری امروزی می‌تواند به لطف نوآوری مهندسان دانشگاه RMIT واقعیت داشته باشد.
روش جدیدی برای تبدیل زباله‌های دوره کرونا به مواد با ارزش‌تر ارائه شده است. محققان نشان دادند که با استفاده از ماسک و دستکش مستعمل می‌توان نانوژنراتور تریبوالکتریک ساخت.
پژوهشگران از ویرایشگر کریسپر برای هدف قرار دادن سلول‌ها در مغز استفاده کردند. این ویراستار با کمک نانوکپسول می‌تواند از سد خونی مغز عبور کند.
محققان دانشگاه کمبریج از نانوساختارهای DNA برای ایجاد طعمه‌های نانویی استفاده کردند، طعمه‌هایی که می‌تواند پیش پای چندین ویروس مختلف قرار گرفته و آن‌ها را با کمک نوعی حسگر نانوحفره ای شناسایی کند.
طی پژوهشی که با همکاری تیم‌های تحقیقاتی بین‌المللی شامل تیم تحقیقاتی دکتر صبور روح‌اقدم از دانشگاه تربیت مدرس، دکتر براتی دربند از دانشگاه فردوسی و دکتر Jinyang Li از دانشگاه Southwest Jiaotong انجام پذیرفت، الکتروکاتالیستی پربازده برای واکنش الکتروشیمیایی تولید هیدروژن از آب دریا (خلیج فارس) در شرایط صنعتی معرفی گردید که می‌تواند راه را برای یک آینده‌‌ی پایدار عاری از سوخت‌های فسیلی هموار کند.
محققان نشان دادند که با استفاده از نانوذرات نقره می‌توان الکترون‌های حل شده تولید کرد، الکترون‌هایی که امکان انجام برخی واکنش‌های شیمیایی را به شکلی ساده‌تر و سبزتر فراهم می‌کند.
محققان از نانوذرات لیپیدی برای رهایش عناصر درمانی به منظور رفع مشکل فیبروز کبدی استفاده کردند. این روش روی موش‌ها موفقیت‌آمیز بوده است.