پژوهشگران بین‌المللی ماده‌ای ساخته‌اند که می‌تواند مثل اسفنج، آب را از هوای مرطوب بگیرد. این ماده از گرافن و کلسیم ساخته شده و با کمک گرمای کمی، آب جذب‌شده را آزاد می‌کند. هدف آن است که این فناوری در آینده به مردمی که به آب پاک دسترسی ندارند، کمک کند.
شرکت دانش‌بنیان گواراب سازان دشت سبز با بهره‌گیری از فناوری نانو، نسل جدیدی از فیلترهای تصفیه آب آنتی‌باکتریال را به بازار عرضه کرده که ضمن حذف رنگ، بو و طعم نامطلوب، با از بین بردن عوامل بیماری‌زا، نیاز به استفاده از فیلترهای پرهزینه‌ی UV را برطرف می‌کند.
پژوهشگران مؤسسه فناوری هند در جودپور موفق به طراحی و ساخت یک حسگر قابل‌حمل، ارزان و بسیار دقیق برای شناسایی آلودگی آرسنیک در آب شدند؛ نوآوری‌ای که می‌تواند زندگی میلیون‌ها نفر در مناطق محروم را نجات دهد.
شرکت پیام‌آوران نانو‌فناوری فردانگر با بهره‌گیری از فناوری نانو، دستگاه‌هایی برای حذف آرسنیک از آب آشامیدنی طراحی کرده است. این فناوری در بیش از ۲۰ روستا در استان های مختلف نظیر کرمان به کار گرفته شده و کیفیت آب را بهبود بخشیده است. شرکت PNF همچنین فناوری‌های نوینی در زمینه تصفیه آب مانند نانوحباب و الکترودیالیز معکوس را بومی‌سازی کرده است که به حل بحران آب در مناطق محروم کمک می‌کند.
دانشمندان دانشگاه موناش، دانشگاه ایالتی پنسیلوانیا و شرکت استرالیایی نماتیک (NematiQ) موفق به طراحی فیلتر جدیدی شدند که می‌تواند مواد شیمیایی سخت‌حذف موسوم به PFAS را به‌طور مؤثری از آب جدا کند.
به تازگی مقاله‌ای در نشریه Nanoscale and Advanced Materials منتشر شده که در آن مزیت‌های استفاده از فناوری‌نانوحباب در ایران مورد بحث و بررسی قرار گرفته است. محمدمهدی اسماعیلی در این مقاله جزئیات جالب توجهی از اثرات فناوری نانوحباب برای مقابله با بحران آب در ایران ارائه کرده است.
پژوهشگران دانشگاه رایس و مرکز تحقیقات ارتش آمریکا، با توسعه روشی نوین موفق به نابودی مواد شیمیایی پایدار موسوم به PFAS شده‌اند؛ موادی که با عنوان «مواد شیمیایی همیشگی» شناخته می‌شوند. این روش نه‌تنها این آلاینده‌های خطرناک را از بین می‌برد، بلکه آن‌ها را به ماده‌ای ارزشمند یعنی گرافن تبدیل می‌کند.
شرکت آیوتا واتر (IOTA Water) با استفاده از فناوری پیشرفته نانوحباب اکسیژن، آب بسته‌بندی شده در بطری را در شمال هند عرضه کرده است که به بهبود سلامت و رفاه عمومی کمک می‌کند.
مقامات اوکلاهاما سیتی در اقدامی نوآورانه، نصب تجهیزات جدیدی را در کانال بریک‌تاون (Bricktown Canal) آغاز کرده‌اند تا کیفیت آب را بهبود بخشند و از انتشار بوی نامطبوع در این منطقه جلوگیری کنند.
از آغاز تولید انبوه پلاستیک‌ها در دهه ۱۹۵۰، میلیون‌ها تن زباله پلاستیکی وارد محیط‌های آبی شده‌اند. این مواد با گذر زمان به ذرات میکروسکوپی و در نهایت به نانوذراتی با ابعاد کمتر از ۱۰۰ نانومتر تجزیه می‌شوند. در این مقیاس، نسبت سطح به حجم افزایش یافته و تعامل این ذرات با ترکیبات محیطی تغییرات قابل‌توجهی پیدا می‌کند. ازاین‌رو، سرنوشت نانوپلاستیک‌ها در اکوسیستم‌های آبی به یکی از حوزه‌های کلیدی پژوهش‌های محیط‌زیستی تبدیل شده است. یکی از پرسش‌های بنیادین در این حوزه، چگونگی اتصال نانوپلاستیک‌ها به مواد آلی طبیعی (NOM) است.