آژانس بین‌المللی انرژی اتمی از پایان پروژه‌ای پنج‌ساله خبر داد که در آن با بهره‌گیری از فناوری پرتودهی، چهار گروه نانوساختار با قابلیت تجاری‌سازی توسعه یافته‌اند. این نانوساختارها در حوزه‌هایی چون غذا، پزشکی، محیط‌زیست و انرژی کاربرد دارند و با روش‌هایی زیست‌سازگار، بدون مواد شیمیایی خطرناک تولید شده‌اند. نتایج پروژه علاوه بر کاربرد صنعتی، در قالب مقالات، پایان‌نامه‌ها و دو کتاب تخصصی منتشر شده و گامی مهم در پیوند فناوری هسته‌ای با نانوفناوری به‌شمار می‌رود.
گروهی از فیزیکدانان دانشگاه لافبورو (Loughborough University) با استفاده از فناوری نانولیتوگرافی پیشرفته موفق شدند ویولنی بسیار کوچک بسازند که به گفته‌ی آن‌ها، احتمالاً کوچک‌ترین ویولن جهان است. این ساز میکروسکوپی به اندازه‌ای ریز است که می‌توان آن را در عرض یک تار موی انسان جای داد؛ ویولنی ساخته شده از پلاتین با ابعاد ۳۵ میکرون طول و ۱۳ میکرون عرض. برای مقایسه، قطر یک تار موی انسان معمولاً بین ۱۷ تا ۱۸۰ میکرون متغیر است.
پژوهشگران موفق شدند با استفاده از یک نیمه‌رسانای با پیوندهای قابل انعطاف، ماده را در قالب ساختارهای متنوع نانومقیاس قالب‌دهی کنند، بدون آنکه ترکیب شیمیایی آن تغییر کند. این کشف می‌تواند دریچه‌ای به طراحی دستگاه‌های الکترونیکی سفارشی با استفاده از تنها یک عنصر باشد.
ادغام مواد پیشرفته با معرفی فناوری گرافن اوریگامی (Graphene Origami)، به پیشرفت چشمگیری دست یافته است.
نانوساختارهای مبتنی بر کادمیم (Cadmium) فرصت‌های جدیدی را در فناوری مادون قرمز نزدیک (NIR) از تصویربرداری پزشکی گرفته تا فیبر نوری و انرژی خورشیدی فراهم کرده‌اند. اما چالش اصلی در توسعه این مواد، کنترل دقیق ساختار اتمی آن‌ها است. محققان مؤسسه هلمهولتز درسدن-روسندورف (HZDR) و دانشگاه صنعتی درسدن (TU Dresden) با استفاده از تبادل کاتیونی (Cation Exchange) توانستند ترکیب و ویژگی‌های نانوساختارها را با دقتی بی‌سابقه تغییر دهند.
معمای انیشتین می‌پرسد که آیا می‌توان فقط با یک شکل، صفحه‌ای را پوشاند بدون اینکه الگو تکرار شود؟ یک گروه تحقیقاتی مولکول خاصی را روی سطح نقره متبلور کردند و انتظار داشتند که الگوی منظمی بسازد، اما دیدند که هر بار یک الگوی متفاوت و نامنظم ایجاد می‌شود که هرگز تکرار نمی‌شود! دلیل این اتفاق، شکل خاص مولکول‌ها بود که باعث شد مثلث‌های کوچک و بزرگی کنار هم قرار بگیرند اما کاملاً جور نشوند. این موضوع باعث ایجاد طرح‌های عجیب و غیرتکراری شد، درست مثل یک پازل که هیچ‌وقت به شکل یکسانی چیده نمی‌شود. آن‌ها با این کشف تقریبا تصادفی توانستند به معمای انیشتین پاسخ دهند.
فاطمه احمدپور و همکارانش ساختار نانویی جدیدی شبیه به گل میخک ساختند که می‌تواند بهبود زخم‌ها را با استفاده از باندهای پیشرفته تسریع کند.
محققان دانشگاه تورنتو با ترکیب یادگیری ماشین و چاپ سه‌بعدی در مقیاس نانو، موادی ساخته‌اند که به اندازه فولاد مقاوم بوده و به سبکی فوم هستند. این دستاورد می‌تواند تحولی بزرگ در صنایع هوافضا و خودرو ایجاد کند.
یکی از روش‌های تولید ساختارهای پیچیده، قرار دادن مولکول‌ها روی هم است که این کار با کمک میکروسکوپ تونل‌زنی روبشی انجام می‌شود. محققان در حال توسعه هوش مصنوعی هستند تا کنترل این میکروسکوپ‌ها را به هوش مصنوعی بدهند و کار سریع‌تر و دقیق‌تر انجام شود.
محققان سوئیسی نوعی سرامیک فتوولتائیک نانوساختار ارائه کردند که علاوه برتولید برق از نور خورشید، می‌تواند سوخت سینگاز نیز تولید نماید.