با افزایش روزافزون نیازهای محاسباتی هوش مصنوعی و رسیدن فناوریهای سنتی به مرزهای فیزیکی، پژوهشگران به سراغ نانوفناوری رفتهاند؛ راهکاری که در ابعاد اتمی میتواند توان پردازشی را بالا برده، مصرف انرژی را کاهش دهد و آینده سختافزارهای هوشمند را متحول سازد.
مقاله دکتر علی اسفندیار عضو هیئت علمی دانشکده فیزیک دانشگاه صنعتی شریف و تیم تحقیقاتی همراهش، در معتبرترین مجله آکادمی ملی علوم آمریکا PNAS منتشر شد.
در سالهای اخیر، استفاده از نانولولههای کربنی بهعنوان مادهای برای ترانزیستورها افزایش یافته است. دلیل این موضوع، رسانایی عالی و پایداری شیمیایی بالای این مواد است. اکنون، تیمی از پژوهشگران موفق به توسعهی روشی ساده و سریع برای ساخت ترانزیستورهای فیلم نازک (TFT) با عملکرد بالا روی زیرلایههای پلاستیکی شدهاند.
سامانه آزمایشی تشخیصی جدیدی به طور مشترک در دانشکده مهندسی مولکولی دانشگاه شیکاگو و دانشگاه کالیفرنیا ایجاد شده، که در آن از هوش مصنوعی برای بهبود عملکرد استفاده شده است. این سیستم تشخیص طبی، یک ترانزیستور قدرتمند و حساس را با یک سیستم آزمایش تشخیصی ارزان و مبتنی بر کاغذ ترکیب میکند. هنگامی که این ابزار با یادگیری ماشین ترکیب میشود، این سیستم به نوع جدیدی از زیستحسگر تبدیل میشود که در نهایت میتواند آزمایش و تشخیص در خانه را انجام دهد.
ترانزیستورهای گرافن/ژرمانیوم داغ میتوانند فناوریهای محاسبات و ارتباطات نسل بعدی را به خوبی پشتیبانی کنند.
با ارائه یک روش ساخت جدید، مسیر تولید ترانزیستورهایی با ابعاد کمتر از یک نانومتر امکانپذیر میشود. یک تیم تحقیقاتی به سرپرستی جو مون هو از مرکز مواد جامد کوانتومی ون در والس در انستیتوی علوم پایه (IBS)، روش جدید برای دستیابی به رشد اپیتاکسیال مواد فلزی 1D با عرض کمتر از ۱ نانومتر ارائه کرده است.
شرکت پاراگراف (Paragraf) اعلام کرد که ترانزیستورهای اثرمیدان گرافنی (GFET) این شرکت از طریق فروشگاه اینترنتی پاراگراف قابل تهیه است.
پژوهشگران ترانزیستوری ساختند که میتواند برهمکنش میان مولکولهای مختلف را شناسایی کند. این ابزار حاوی نانولولهکربنی است.
پژوهشگران چند مرکز تحقیقاتی مختلف از آمریکا، ژاپن و انگلستان، موفق به ساخت ترانزیستوری حاوی مواد نانویی دو بُعدی شدند که قادر به یادگیری و تفکر است.
همانطور که فناوری اطلاعات و ارتباطات (ICT) دادهها را پردازش میکند، برق را نیز به گرما تبدیل میکند. در حال حاضر، ردپای CO2 اکوسیستم جهانی ICT با هوانوردی رقابت میکند. با این حال، بهنظر میرسد که بخش بزرگی از انرژی مصرفشده توسط پردازندههای کامپیوتری صرف انجام محاسبات نمیشود. در عوض، بخش عمدهای از انرژی مورد استفاده برای پردازش دادهها صرف انتقال بایتها بین حافظه و پردازنده میشود.