آیا DNA، این مولکول بنیادین حیات، می‌تواند به یک کامپیوتر کوانتومی زنده تبدیل شود؟ دانشمندان چینی با دستکاری DNA، مرزهای زیست‌شناسی و فیزیک کوانتومی را شکستند. اما چگونه می‌توان اطلاعات را درون این ساختار زنده کدگذاری کرد؟ این خبر، پاسخ شگفت‌انگیز پژوهشگران به این پرسش را فاش می‌کند.
به تازگی نانوروبان گرافنی ساخته شده که فقط یک لبه آن به شکل زیگزاگی بوده به طوری که خواص دو لبه آن با هم تفاوت دارد. این ساختار پیچیده گرافنی را می‌توان در محاسبات کوانتومی استفاده کرد.
تحقیقات انجام شده نشان می‌دهد که از سال ۲۰۲۴ تا ۲۰۳۰ درآمد حوزه فناوری کوانتومی افزایش خواهد یافت، هر چند تعداد کامپیوترهای کوانتومی قابل استفاده، حداکثر به ۳۰۰ دستگاه می‌رسد.
کـُنساینس (ConScience) شرکت مستقر در گوتنبرگ، اولین تراشه کوانتومی خود را به یک شرکت محاسبات کوانتومی آمریکایی تحویل داده است.
پژوهشگران موسسه فناوری ماساچوست (MIT) در حال توسعه فناوری هستند که در آن از نانوذرات در کامپیوتر کوانتومی استفاده می‌شود. این یافته‌ها می‌تواند با ایجاد مقیاس‌پذیر و مقرون به صرفه و بدون نیاز به تجهیزات پیچیده، کامپیوترهای کوانتومی نوری را به طور قابل توجهی تقویت کند.
در آینده بسیار نزدیک، انتظار می‌رود کامپیوترهای کوانتومی با رویکردهای جدید روش محاسباتی ما را متحول کنند. اما برای دستیابی به چنین کاربردهای جدید فناوری کوانتومی، مدارهای مجتمع فوتونیک که می‌توانند به طور موثر حالت‌های کوانتومی فوتونیک، به اصطلاح کیوبیت‌ها، را کنترل کنند، مورد نیاز است. فیزیکدانان آلمانی برای اولین بار، ایجاد کنترل شده تابشگرهای تک فوتونی در سیلیکون در مقیاس نانو را به اثبات رساندند.
یک شرکت نوپا به نام پارتی کیوسی (ParityQC) برای تجاری‌سازی دستاورد محققان دانشگاه اینسبروک راه‌اندازی شده است. این شرکت قرار است راهبرد جدیدی در محاسبات کوانتومی را تجاری‌سازی کند.
محاسبات کوانتومی، برای ارائه نتایج بر اصول مکانیک کوانتومی تکیه می‌کند. این فناوری این پتانسیل را دارد که وظایف بسیار پیچیده‌تری نسبت به کامپیوترهای سنتی انجام دهد و این کار را با سرعت‌های بالا انجام دهد، و به نوعی آن را به مرز جدیدی برای علم و مهندسی تبدیل می‌کند.
سرعت این کامپیوتر کوانتومی قابل برنامه‌نویسی که به نام یک ریاضیدان قرن پنجم نام‌گذاری شده، ۱۰ میلیون برابر از سریع‌ترین ابررایانه جهان بیشتر است.
پژوهشگران با استفاده از میکروسکوپ الکترونی، روی ساختارهای نیمه‌هادی ماشین‌کاری‌هایی انجام داده و آن‌ها را به صورت ساختارهای مکعبی درآوردند. این ساختارهای نیمه‌هادی مکعبی می‌توانند با نور برهمکنش داشته باشند و در حوزه‌هایی نظیر کامپیوتر کوانتومی استفاده شوند.