سامانه رهایشی در دانشگاه استنفورد ساخته شده که می‌تواند دارو را به آرامی در بدن رها کند. این سامانه این امکان را فراهم می‌کند که بیمار دیابتی هر چهار ماه یک بار دارو تزریق کند. این فناوری در مرحله آزمایشگاهی بوده و روی موش‌ها با موفقیت آزمایش شده است.
با طراحی نانوپیمایشگر زیست‌تخریب پذیر، محققان نشان دادند که رتینوپاتی دیابتی به سرعت در موش‌ها قابل شناسایی است.
شرکت نکس‌ایمیون (NexImmune)، دانشگاه ییل و JDRF برای تحقیقاتی در حوزه دیابت نوع ۱ وارد همکاری مشترک شدند.
تراک فهمی، دانشیار مهندسی زیست پزشکی دانشگاه ییل و یکی از بنیانگذاران شرکت تورالجین، دارویی را تولید کرده است که نسبت به درمان سنتی دیابت برتری دارد. علاوه بر سهولت مصرف خوراکی، این دارو به مدیریت سطوح فوری گلوکز خون کمک می‌کند و عملکرد پانکراس را بهبود می‌بخشد.
افزودنی حاوی مواد نانومقیاس ساخته شده است که به بیماران دیابتی کمک می‌کند تا مدیریت بهتری در قند خون خود داشته باشند. با این کار نیاز به استفاده از انسولین می‌تواند تا ۲۵ درصد کاهش یابد. مراحل آزمون‌های بالینی روی این نانودارو در حال انجام است و پیش‌بینی می‌شود این دارو در سال ۲۰۲۲ یا ۲۰۲۳ وارد بازار شود.
محققان استرالیایی با استفاده از نوعی آنزیم اصلاح شده اقدام به تبدیل گلیسرول به داروی ضددیابت دی-فاگومین شدند. این آنزیم به عنوان نانوماشین برای مونتاژ دارو استفاده می‌شود.