محققان با استفاده از نانوذرات سیلیس، نانوحاملی ساختند که حاوی نوعی آنتی‌بیوتیک بوده و به صورت استنشاقی استفاده می‌شود.
نانوداروی استنشاقی بیماری انسداد مزمن ریوی در موش‌ها را درمان کرد
تحویل دارو به ریه‌ها با نانوذرات استنشاقی ممکن است به درمان بیماری انسداد مزمن ریوی (COPD) کمک کند. در موش‌هایی که دارای علائم این بیماری هستند، درمان با نانوذرات عملکرد ریه را بهبود بخشیده و التهاب را کاهش می‌دهد.
بیماری انسداد مزمن ریوی باعث می‌شود که راه هوایی ریه‌ها به تدریج باریک‌تر و سفت‌تر شود، جریان هوا را مسدود کرده و مانع از خروج مخاط از سیستم تنفسی می‌شود. در نتیجه، مخاط در ریه‌ها جمع می‌شود و پاتوژن‌های باکتریایی را جذب می‌کند که باعث تشدید بیماری می‌شود.
این لایه مخاط ضخیم همچنین داروها را به دام می‌اندازد و درمان عفونت‌ها را به چالش می‌کشد. بنابراین جولیانگ ژو و همکارانش از دانشگاه سوچو در چین نانوذرات استنشاقی را ایجاد کردند که قادر به نفوذ به مخاط برای تحویل دارو در اعماق ریه‌ها هستند.
محققان نانوذرات توخالی از جنس سیلیس متخلخل ساختند و داخل آن را نوعی آنتی‌بیوتیک به نام سفازیدیم پر کردند. در نهایت ساختاری با بار منفی در اطراف نانوذرات قرار دادند که منافذ را مسدود کرده و مانع از نشست آنتی‌بیوتیک به بیرون شود. این بار منفی همچنین به نانوذرات در نفوذ به مخاط ریه کمک می‌کند. اسیدیته جزئی مخاط، بار پوسته‌ها را از منفی به مثبت تبدیل می‌کند، منافذ باز می‌شود و دارو را آزاد می‌کند.
محققان از اسپری استنشاق حاوی نانوذرات برای درمان عفونت ریه باکتریایی در شش موش با علائم COPD استفاده کردند. موش‌هایی که با نانوذرات تحت درمان قرار می‌گیرند، حدود ۹۸ درصد باکتری‌های بیماری‌زا کمتر در ریه‌های خود نسبت به آن‌هایی که فقط آنتی‌بیوتیک داده شده بودند، داشتند. آن‌ها همچنین در ریه‌های خود مولکول‌های التهابی کمتری داشتند و دی‌اکسید کربن در خون آن‌ها بسیار پایین‌تر بود که این نشان‌دهنده عملکرد بهتر ریه است.
این یافته‌ها حاکی از آن است که نانوذرات می‌توانند تحویل دارو را در افراد مبتلا به COPD یا سایر بیماری‌های ریوی مانند فیبروز کیستیک بهبود بخشند که در آن مخاط ضخیم، درمان عفونت را دشوار می‌کند. با این حال، مشخص نیست که آیا این نانوذرات توسط ریه‌ها پاک می‌شوند.
