پژوهشگران دانشگاه رازی کرمانشاه موفق به تولید نوعی زخم‌پوش زیست‌سازگار بر پایه نانوالیاف و عصاره جفت بلوط شدند؛ محصولی که می‌تواند به درمان سریع‌تر زخم‌ها، کاهش عفونت و بهبود کیفیت زندگی بیماران کمک کند.
دانشگاه رازی کرمانشاه: تولید زخم‌پوش نانویی با عصاره بلوط
دکتر سهیلا کاشانیان، استاد تمام دانشگاه رازی کرمانشاه، با همکاری تیم پژوهشی خود موفق به طراحی و ساخت زخم‌پوشی نوین بر پایه نانوالیاف پلی‌کاپرولاکتون (PCL) و عصاره جفت بلوط شد. این پروژه با حمایت بنیاد ملی علم ایران اجرا شده و هدف آن، توسعه محصولی دانش‌بنیان برای کاربردهای درمانی در حوزه ترمیم زخم‌ها و سوختگی‌هاست.
به گفته دکتر کاشانیان، زخم‌ها و سوختگی‌ها از مهم‌ترین آسیب‌های پوستی هستند که به‌طور روزانه افراد زیادی را راهی مراکز درمانی می‌کنند. روش‌های سنتی درمان زخم، همچون پانسمان با گاز استریل و مصرف آنتی‌بیوتیک‌ها، همواره با محدودیت‌هایی روبه‌رو هستند؛ از جمله افزایش مقاومت میکروبی، تشکیل بیوفیلم و خطر بروز عوارضی چون عفونت‌های شدید و حتی قطع عضو.
وی تأکید کرد: «زخم‌پوش‌های مبتنی بر نانوفناوری با داشتن ویژگی‌هایی چون خاصیت آنتی‌باکتریال، جذب بالا، عبور بخار آب و اکسیژن، و زیست‌سازگاری بالا می‌توانند راهکاری مؤثرتر برای ترمیم زخم‌ها ارائه دهند.»
در این طرح، از عصاره جفت بلوط جنگل‌های کرمانشاه استفاده شده است؛ ماده‌ای با خواص دارویی فراوان که در طب سنتی نیز برای تسریع ترمیم زخم توصیه شده است. ترکیبات فعال موجود در این عصاره همچون تانن، فلاونوئید و آلکالوئیدها با خواص آنتی‌اکسیدانی و ضدالتهابی، نقش بسزایی در کاهش التهاب، افزایش فاکتورهای رشد و تحریک بازسازی پوست دارند.
دکتر کاشانیان افزود: «یکی از اهداف مهم این پروژه، تولید انبوه این زخم‌پوش در مقیاس صنعتی و عرضه آن به مراکز درمانی سراسر کشور است؛ اقدامی که می‌تواند به کاهش زمان بستری بیماران، کاهش هزینه‌ها و بهبود کیفیت درمان کمک کند.»
وی همچنین بر ضرورت معرفی گیاهان دارویی بومی ایران تأکید کرد و گفت: «منابع طبیعی چون جفت بلوط ظرفیت بالایی برای تبدیل شدن به محصولات درمانی مؤثر دارند که متأسفانه هنوز به‌درستی شناخته نشده‌اند.»
این طرح علاوه‌بر آن‌که بر بهره‌گیری از ظرفیت‌های طبیعی کشور تمرکز دارد، گامی در جهت توسعه فناوری نانو در حوزه پزشکی نیز به‌شمار می‌رود؛ حوزه‌ای که سرعت پیشرفت آن در جهان بسیار بالاست و ایران می‌تواند سهمی جدی در آن داشته باشد.
