|
یکی از مهم‌ترین اقدامات درمانی که امروزه می‌باید برای درمان سرطان انجام شود،
فرستادن دارو به داخل هسته تومورهای جامدی است که از اکسیژن و مواد غذایی نیز محروم
شده باشند. این نواحی غیر قابل دسترسی در تومور شاید عامل مقاومت آن نسبت به
دارودرمانی باشند که ممکن است بیماری سرطان یک فرد را سال‌ها پس از تکمیل درمان وی
دوباره بازگرداند.
برای دستیابی به این هدف می‌توان از نوعی سلول به نام ماکروفاژ استفاده کرد که می‌تواند
با نفوذ به داخل توده تومور، در کشتن ۷۰ درصد از تومور بدخیم سرطانی مؤثر باشد.
امّا متاسفانه پس از گذر از این مرحله، ماکروفاژهای همراه تومورها (TAMs:
Tumor-Associated Macrophages) بیش از آن که رشد تومور را مهار نمایند، به آن سرعت
بخشیده، موجب پیشرفت متاستاز می‌گردند.
یک گروه تحقیقاتی به سرپرستی سوزان کلر، روشی را برای قرار دادن لایه‌هایی از
نانوذرات طلا بر روی سلول‌های مونوسیت طراحی کرده‌است که این ویژگی نامطلوب
ماکروفاژها را برای ما مطلوب می سازد. مونوسیت‌ها در تومور تبدیل به ماکروفاژ می‌شوند
و نانوذرات داخل خود را درون هسته تومور جای می‌دهند، سپس با استفاده از یک اشعه که
طیف تابشی نزدیک به پرتو فروسرخ دارد؛ این نانوذرات به چاقوهای جراحی کوچکی از جنس
گرما تبدیل می‌شوند که تومورها را از داخل به بیرون، از بین می‌برند.
محققان با موفقیت، هر یک از این مراحل را در محیط آزمایشگاهی بر روی یک تومور کروی
سرطان سینه ـ به‌عنوان مدل ـ آزمایش نمودند. در واقع می‌توان گفت که در این مطالعه
مونوسیت‌ها نقش اسب‌های تروای حامل نانوذرات را بازی می‌کردند.
کلر و همکارانش در گام اول با انجام مطالعات خود نشان دادند که هم مونوسیت‌ها و هم
ماکروفاژها می‌توانند مقادیر زیادی از لایه‌های نانوذرات طلا را بدون وارد آمدن هیچ
آسیبی به خودشان حمل نمایند، همچنین دریافتند که مابین ده تا ۳۰ ثانیه پس از قرار
گرفتن این نانوذرات در معرض یک لیزر تولیدکننده پرتو با طیف نزدیک به فروسرخ و جذب
پرتو به‌وسیله آنها، بیشترین میزان مرگ و میر در سلول‌ها رخ می‌دهد.
در پایان محققان برای اثبات ادعای خویش، این سلول‌ها را بر روی تومور کروی سرطان
سینه ـ به‌عنوان مدل ـ امتحان کردند؛ برای انجام این آزمایش آنان به تومورهای کروی
مورد آزمایش، مخلوطی از ماکروفاژها و نانولایه‌های طلا، و به تومورهای کروی کنترل
تنها ماکروفاژها را اضافه کردند و سه روز آنها را به حال خود باقی گذاشتند. پس از
قرار گرفتن هر دو گروه تومورهای کروی مورد آزمایش و کنترل در معرض پرتو مذکور،
تومورهای کروی مورد نظر کاملاً از بین رفتند؛ در حالی که در میان تومورهای کروی
کنترل، هیچ نشانه‌ای از مرگ دیده نشد.
نتایج این مطالعات در قالب مقاله‌ای با نام” یک اسب تروای سلولی برای انتقال
نانوذرات با اثر درمانی به داخل تومور” در مجله Nano Letters چاپ گردیده‌است.
|
