ضرورت بررسی ریسک‌های احتمالی نانومواد در صنایع غذایی

فناوری‌نانو می‌تواند برای بهبود طعم و مزه غذاها استفاده شده و عناصر
چاق‌کننده آن را کاهش دهد. همچنین با استفاده از این فناوری می‌توان غذاها را
مانند ویتامین‌ها به صورت قرص و کپسول درآورده تا اطمینان حاصل کرد که به زودی
فاسد نخواهند شد. علاوه بر اینها، با استفاده از نانومواد در بسته‌بندی می‌توان
مواد غذایی داخل آن را برای مدت ‌زمان بیشتری تازه‌تر نگه داشت. بسته‌بندی‌های
هوشمند مبتنی بر نانوحسگرها، این امکان را به مصرف‌کنندگان می‌دهد تا از وضعیت
مواد غذایی داخل بسته‌بندی‌ها مطلع شوند.

البته افزودن نانومواد به مواد غذایی ریسک‌هایی نیز دربردارد. این مواد به خاطر
اندازه کوچک خود می‌توانند به راحتی وارد جریان خون شوند. سپس این مواد
می‌توانند به سلول‌های هدف ثانویه دست یافته و در آنجا جمع شوند.

رویکردهای فعلی ارزیابی ریسک در زمینه نانومواد نیز قابل استفاده هستند، اما
باید این نکته را در نظر گرفت که داده‌های موجود در زمینه عناصر غیرنانویی
نمی‌توانند در حوزه نانومواد استفاده شوند. یکی از دلایل این امر، کوچک بودن
اندازه این مواد و جابجایی آسان آنها در قسمت‌های مختلف بدن است. به این دلیل
ارزیابی ریسک آنها باید به صورت موردی انجام گیرد. برای پی‌بردن به چگونگی
جابجایی نانوذرات در بدن باید تحقیقات بیشتری انجام شود و آزمایش‌های بیشتری
برای بررسی میزان سمیت آنها لازم است.

یکی دیگر از مشکلات بررسی ریسک‌های نانومواد فقدان تعریف دقیق از این مواد است.