دوشنبه, ۱۱ بهمن ۱۳۸۹

ساخت حسگری برای شناسایی ماده‌ی سمی

دانشمندان چینی برای ساخت حسگرهایی به‌منظور شناسایی یکی از سمی‌ترین سیانوتوکسین‌ها به نام میکروسیستین LR، روشی ساده و سازگار با محیط زیست ارائه کردند. سیانوتوکسین‌ها به‌وسیله‌ی جلبک‌های سبز-آبی تولید شده و آب آشامیدنی را آلوده می‌کند.
در سال ۱۹۹۸، سازمان بهداشت جهانی (WHO) اقدام به محدود کردن مقدار استاندارد میکروسیستین LR به میزان یک میلی‌گرم بر لیتر در آب‌های آشامیدنی کرد؛ بنابراین شناسایی این ماده در آب اهمیت زیادی دارد.
هانگ زیان جو و همکارانش، از دانشگاه نانجینگ، با قرار دادن نانوذرات طلا روی نانولوله‌های کربنی تقویت‌شده با نیتروژن، حسگری برای شناسایی میکروسیستین LR تولید کرد. نانولوله‌های کربنی تقویت‌شده با نیتروژن سمیت کمتری نسبت به نانولوله‌های تقویت‌نشده دارد؛ بنابراین سازگاری بیشتری با بدن داشته و برای استفاده در حسگرهای زیستی مناسب‌تر هستند؛ البته نیتروژن روی نانولوله‌های کربنی وظیفه دیگری نیز دارد، نیتروژن‌ها سایت‌های فعالی را برای نشست نانوذرات طلا ایجاد می‌کنند.
این گروه تحقیقاتی آنتی‌بادی‌های مربوط به میکروسیستین LR را روی نانوحسگر قرار داده تا به‌وسیله‌ی آن بتوانند حضور سیانوتوکسین را در آب تشخیص دهند. نتایج تست‌ها نشان داد که این حسگر قادر است وجود میکروسیستین LR را در آب در غلظت‌های کمتر از میزان حدی که سازمان بهداشت جهانی تعیین کرده، شناسایی کند.
هانگ زیان جو می‌گوید که هرچند روش‌های متعددی برای شناسایی حضور میکروسیستین LR در آب وجود دارد، اما تمام این روش‌ها زمان‌بر بوده و نیاز به دستگاه‌های گرانقیمت و متخصصان زبده دارد.
پژوهشگران این پروژه می‌گویند که نانوکامپوزیتی ساخته‌شده در این پروژه، ارزان بوده و در غلظت‌های مختلف قابل تهیه است. علاوه براین می‌تواند میکروسیستین LR را در غلظت‌ها بسیار کم در آب‌های آلوده شناسایی کند.
این سیستم نسبت به سیستم‌های موجود زیست‌سازگارتر است و از این رو می‌تواند موجب افزایش حساسیت سیستم‌های حسگری ایمنی میکروسیستین LR شود.
محققان امیدوارند تا با تثبیت نانوذرات مختلف روی نانولوله‌های کربنی تقویت‌شده با نیتروژن، نانوکامپوزیت‌های نانولوله/نانوذره‌ی فلزی ساخته که زیست‌سازگار بوده تا از آنها برای زیست‌حسگری و زیست‌کاتالیستی استفاده شود.