محققان با استفاده از روش پاول، موفق به جداسازی و به‌دام‌اندازی مولکول‌های باردار بسیار کوچک شدند. با این روش می‌توان مولکول‌های دی ان ای را جداسازی و توالی سنجی کرد.
ارائه روشی برای به‌دام اندازی DNA
محققان با استفاده از روش پاول، موفق به جداسازی و به‌دام‌اندازی مولکول‌های باردار بسیار کوچک شدند. با این روش می‌توان مولکول‌های دی‌ان‌ای را جداسازی و توالی‌سنجی کرد.
توالی‌سنجی رشته دی‌ان‌ای یکی از حوزه‌های کلیدی در تحقیقات پزشکی است. اگر امکان جداکردن و مطالعه توالی دی‌ان‌ای فرآهم شود، پژوهشگران قادر خواهند بود روش‌های درمان را به نتایج تشخیص بیماری پیوند زده و برای هر بیمار یک روش درمانی ژنتیکی مختص خود او ارائه کنند.
اما جدا کردن مولکول‌های منفرد، نظیر جفت بازهای رشته دی‌ان‌ای، که تنها ۲ نانومتر پهنا دارند، کاری بسیار دشوار و گرانقیمتی بوده که کنترل آن نیز دشوار است. علاوه براین، یافتن راهی برای به‌دام انداختن مولکول‌های دی‌ن‌ای در محیط آبی طبیعی‌شان موضوع بسیار پیچیده‌ای است. طی دهه‌های گذشته، پژوهشگران کوشش‌های بسیار برای به دام انداختن این مولکول‌ها در محیط آبی‌شان کرده‌اند. برای این کار آنها از یک حفره بسیار کوچک به ابعاد رشته دی ان ای استفاده کردند که آن را نانوحفره نامگذاری کردند.
اخیرا محققان دانشگاه یال، نشان دادند که می‌توان رشته‌های باردار، نظیر مولکول‌های دی‌ان‌ای، را با استفاده از روشی موسوم به “به دام اندازی پال” جداسازی کنند. در این روش از نوسانات میدان الکتریکی برای محدود کردن ذرات در یک فضای چند نانومتری استفاده می‌شود. این روش پس از کشف آن توسط ولفگانگ پاول، برنده جایزه نوبل، به‌نام او نامگذاری شد. تا پیش از این، از روش پال برای به دام اندازی ذرات در محیط خلاء استفاده شده بود، اما محققان در این پروژه موفق شدند تا ذرات باردار پلی استایرن را در محیط آبی و در فضایی ۱۰ نانومتری با دقت میان چهارقطبی دارای میدان الکتریکی به‌دام اندازند.
از آنجایی که این دستگاه می‌تواند در اندازه یک تراشه باشد، بنابراین تولید آن بسیار ساده و کم هزینه خواهد بود. با این روش می‌توان به مطالعه سلول‌ها پرداخت برای مثال می‌توان فهمید هر سلول در برابر محرک‌های مختلف چه پاسخی می‌دهد. هر چند برای چنین کاری ابزارهای دیگری نظیر انبرک نوری وجود دارد، اما این روش جدید برای نمونه‌های کوچکتر پاسخ بهتری می‌دهد.
در این تحقیق که نتایج آن در Proceedings of the National Academy of Sciences به چاپ رسیده است، به‌جای رشته دی‌ان‌ای از دانه‌های پلی استایرن در یک محیط ۲ بعدی استفاده شده است. در گام بعدی، محققان از رشته دی‌ان‌ای در یک محیط به دام اندازی ۳ بعدی استفاده خواهند کرد.
