دانشمندانی به رهبری پیترما از دانشگاه میشیگان پلیمرهای زیست‌تجزیه‌پذیر ستاره‌شکلی ساخته‌اند که به شکل کره‌های نانوالیافی توخالی خودآرا می‌شود. هنگامی که این کره‌ها بهمراه سلول‌ها به داخل جراحت تزریق می‌شوند، زیست‌تجزیه می‌گردند ولی سلول‌ها زنده می‌مانند تا بافت جدیدی ایجاد کنند. این اولین بار است که چنین پژوهشی با موفقیت انجام می‌شود.
ترمیم بافت با کمک کره‌های نانوالیافی
دانشمندانی به رهبری پیترما از دانشگاه میشیگان پلیمرهای زیست‌تجزیه‌پذیر ستاره‌شکلی ساخته‌اند که به شکل کره‌های نانوالیافی توخالی خودآرا می‌شود. هنگامی که این کره‌ها بهمراه سلول‌ها به داخل جراحت تزریق می‌شوند، زیست‌تجزیه می‌گردند ولی سلول‌ها زنده می‌مانند تا بافت جدیدی ایجاد کنند. این اولین بار است که چنین پژوهشی با موفقیت انجام می‌شود.
پیترما می‌گوید که ترمیم بافت بسیار مشکل است و به خاطر کمبود بافت بخشنده، موفقیت آن بسیار محدود است. این کار برای افرادی که دارای انواعی مشخصی از زخم‌های غضروفی هستند و تاکنون درمان خوبی برای آن وجود نداشته است، امیدوار کننده می‌باشد. این روش همچنین روش جایگزین بهتری برای ACI مهیا می‌کند، که در آن برای درمان زخم‌های غضروفی از سلول‌های خود بیمار برای تزریق مستقیم به بدن بیمار استفاده می‌شود. پیترما می‌گوید که کیفیت ترمیم بافت با روش ACI خوب نیست.
او می‌گوید که برای ترمیم نقایص بافتی پیچیده و غیر معمول، به یک حامل سلولی قابل تزریقی نیاز است که دارای اندازه دقیق باشد و جراحی را به حداقل برساند. آزمایشگاه پیترما بر روی یک راهبرد زیست‌تقلیدی برای طراحی یک ماتریس سلولی با استفاده از نانوالیاف زیست‌تجزیه‌پذیر مشغول به کار بوده است. ماتریس سلولی سیستمی است که از بیولوژی کپی می‌گیرد و از سلول‌ها در حین رشد و شکل‌دهی بافت حمایت می‌نماید.
پیترما گفت که این ریزکره‌های توخالی نانوایافی بسیار متخلخل هستند و اجازه ورود ساده مواد غذایی را می‌دهند و کارهایی شبیه به یک ماتریس سلولی در بدن انجام می‌دهند. او گفت که علاوه بر این، این نانوالیاف‌ها در چنین ریزکره‌های توخالی محصولات جانبی مخربی که منجر به زیان شود، ایجاد نمی‌کنند.
این کره‌های توخالی نانوالیافی با سلول‌ها ترکیب می‌شوند و سپس به جراحت تزریق می‌گردند. هنگامی که کره‌های نانوالیافی، که قدری بزرگ‌تر از سلول‌های در حال حمل هستند، در محل جراحت تجزیه می‌شوند، سلول‌های حمل شده بتوسط آنها شروع به رشد بافت می‌کنند زیرا این کره‌های نانوالیافی محیط مناسبی جهت رشد طبیعی سلول‌ها فراهم کرده است.
این دانشمندان جزئیات نتایج کار تحقیقاتی خود را تحت عنوان “ریزکره‌های توخای نانوالیافیِ خودآرا شده از پلیمرهای ستاره‌شکل بعنوان حامل‌های سلول قابل تزریق برای ترمیم زانو” در مجله‌ی Nature منتشر کرده‌اند.
