محققان موفق شدند با استفاده از نانوذرات حاوی آنتی‌بادی، حساسیت شناسایی تومورها را در سرطان سینه افزایش دهند. با این کار روش ماموگرافی بهبود قابل توجهی پیدا می‌کند.
استفاده از نانوذرات حاوی آنتی‌بادی برای شناسایی تومورهای سرطانی
محققان موفق شدند با استفاده از نانوذرات حاوی آنتی‌بادی، حساسیت شناسایی تومورها را در سرطان سینه افزایش دهند. با این کار روش ماموگرافی بهبود قابل توجهی پیدا می‌کند.
با استفاده از ماموگرافی برای تشخیص بیماری سرطان سینه، بهبود قابل توجهی در وضعیت زنان بوجود می‌آید زیرا این روش قادر است تومورهای بسیار کوچک ( ۵ میلیمتری) را شناسایی کند، شناسایی این تومورها در اولین مراحل ایجاد بیماری انجام می‌شود. با این حال این روش ۱۰ تا ۲۵ درصد از تومورها را تشخیص نمی‌دهد بنابراین شناسایی برخی تومورها بدخیم و خوش خیم بدون نتیجه می‌ماند.
اگر بتوان این رقم را به ۱۰ درصد رساند، قدرت تشخیص و حساسیت این روش بهبود خوبی پیدا می‌کند. یکی از کاربردهای ریلکسومتری مغناطیسی ( مطالعه و اندازه‌گیری بازگشت به حالت تعادل در NMRوMRI) تسریع شناسایی و اختصاصی کردن روش ماموگرافی است. برای این کار می‌توان از حسگرهای تداخلی کوانتومی ابررسانا (SQUID) استفاده کرد. دلیل تسریع فرآیند شناسایی، استفاده از نانوذرات مغناطیسی آهن در تومورها است. ریلکسومتری مغناطیسی از نقطه نظر تئوری بسیار تخصصی‌تر از MRI است، زیرا تنها نانوذرات متصل به هدف شناسایی می‌شوند. تیم تحقیقاتی در دانشگاه نیومکزیکو از نانوذرات مغناطیسی حاوی آنتی‌بادی برای چسبیدن به سلول‌های سرطان سینه استفاده کردند که در نهایت با استفاده از ریلکسومتری مغناطیسی قابل شناسایی خواهند بود.
برای انجام این کار، این گروه تحقیقاتی یک سری سلول سرطان سینه که از خود پروتئین بیان کننده غشاء پلاسمایی را بیان می‌کنند، به نام Her2، را شناسایی کردند. سپس آنتی‌بادی آن را به نام آنتی- Her2 تولید کرده و به نانوذرات مغناطیسی اکسید آهن پیوند زدند. برای این کار از روش کاربیدایمید استفاده کردند. نانوذرات برچسب‌دار با سلول‌های سرطان سینه درهم آمیخته شده و سپس زیر میکروسکوپ هم‌کانون مورد بررسی قرار گرفتند. همچنین از روش ریلکسومتری مغناطیسی و هیستوشیمی آبی پراوسین برای مطالعه آنها استفاده کردند.
نتایج کار آنها نشان داد که با افزایش غلظت آنتی‌ژن‌ها و زمان برهمکنش، تعداد نانوذرات حاوی آنتی‌بادی در سلول‌ها افزایش می‌یابد. در قدم بعد به تومورهای تولید کننده Her2 نانوذرات حاوی آنتی‌ژن Her2 تزریق شد. نتایج نشان داد که در این حالت سیگنال‌های ریلکسومتری مغناطیسی SQUID بیشتر از حالتی است که نانوذرات فاقد آنتی‌ژن تزریق شده باشد. در نهایت سلول‌های برچسب‌داری که به بافت سینه در خارج از بدن تزریق شده، با استفاده از ریلکسومتری مغناطیسی مورد مطالعه قرار گرفتند. یک میلیون سلول برچسب‌دار در فاصله ۴٫۵ سانتیمتری شناسایی شدند.
بنابراین از نانوذرات مغناطیسی حاوی آنتی بادی می‌توان برای تشخیص سلول‌های تومور سرطان سینه درون بدن (in vivo)) استفاده کرد. همچنین ریلکسومتری مغناطیسی روشی مناسب، حساس و سریع برای شناسایی این تومورها در خارج از بدن (in vivo)) است.
