پژوهشگران دانشگاه کیس وسترن وسیرو اعلام کردند که میتوان نانوزنجیره‌ای حامل دارو را به‌درون تومور فرستاده و آن را درون تومور منفجر کرد. با این کار داروهای شیمی‌درمانی می‌توانند به نقاط دور دست در تومور راه یابند. این گروه تحقیقاتی روش جدید خود را روی موش‌ها تست کردند و نتایج نشان داد که رشد تومورها به شدت کند شده و طول عمر بیمار نسبت به روش‌های رایج افزایش بیشتری می‌یابد.
انفجار کپسول دارو درون تومور سرطانی
با این روش میتوان رهاسازی داروی دوکسوروبیسن را به‌نحوی انجام داد که بافت‌های سالم از گزند آن در امان بوده و کمتر در معرض آن قرار گیرند. این گروه تحقیقاتی نتایج یافته‌های خود را در نشریه ACS Nano به چاپ رساندند.
افستاتیوس کاراتاناسیس، استاد رشته مهندسی زیست پزشکی و رهبر این تیم تحقیقاتی می‌گوید در بیشتر روش‌هایی مبتنی بر فناوری نانو که جهت درمان سرطان استفاده می‌شود، دارو به محض وارد شدن به تومور، در همان درگاه می‌ماند در نتیجه بسیاری از بخش‌های تومور دور از دسترس دارو باقی می‌مانند. ما از یک روش جدید برای قاچاق دارو به‌درون تومور و انفجار استفاده کردیم با این کار دارو به‌صورت آزاد درون تومور درآمده و شروع به حرکت می‌کند.
کلید اصلی این سیستم رهایش جدید، در انتهای بمب دوکسوروبیسن قرار دارد. این گروه از نانوذرات مغناطیسی از جنس اکسید آهن استفاده کردند که سطح آن اصلاح شده است. این ساختار بسیار شبیه واحدهای سازنده بازی لگو است. این گروه تحقیقاتی کره‌ها لیپوزومی حاوی دارو را به‌صورت سه‌تایی به‌هم متصل کرده و به بدن موش تزریق کردند. این موش‌ها دارای سرطان سینه نوع منفی سه‌گانه بودند که از نوع سرطان بدخیم محسوب شده و تنها با استفاده شیمی درمانی سخت قابل درمان است.
یک روز بعد از تزریق دارو به خون موش‌ها، محققان رشته‌های فنری فلزی موسوم به سولنوید را نزدیک تومور قرار دادند با عبور الکتریسیته از آن میدان رادیوفرکانس ایجاد گردید. با این کار میدان مغناطیسی ایجاد شده و لرزش هایی را بوجود می‌آورد این کار موجب باز شدن کره‌های حاوی دارو می‌شود.
دو هفته پس از شروع درمان، رشد سلول‌های سرطانی کاهش می‌یابد نتایج نشان می‌دهد که در مقایسه با روش‌های رایج شیمی‌درمانی، رشد سلول‌ها در موش‌هایی که ۵ درصد دارو دریافت کردند نصف می شود و در آنهایی که ۱۰ درصد دارو دریافت کرده‌اند یک دهم شده است. موش‌های نوع اول ۲۵ روز و موش‌های نوع دوم ۴۶ روز زنده ماندند در حالی که در روش‌های رایج شیمی درمانی موش‌ها ۱۵ روز زنده می‌ماندند.
