ساخت باتری زیستی با ولتاژ بالا

پژوهشگران بخش شیمی فیزیک آکادمی علوم لهستان در ورشو موفق به ساخت یک باتری زیستی شدند. هسته این باتری با استفاده از منابع جدید انرژی می‌تواند ولتاژ بالایی را ایجاد کند. این باتری دارای طول عمر طولانی بوده و بخش کاتد آن قادر است تا اکسیژن را از هوا دریافت کند در این باتری از آنزیم، نانولوله کربنی و سیلیکات استفاده شده است.

پژوهشگران بخش شیمی فیزیک آکادمی علوم لهستان در ورشو موفق به ساخت یک باتری زیستی شدند. هسته این باتری با استفاده از منابع جدید انرژی می‌تواند ولتاژ بالایی را ایجاد کند. این باتری دارای طول عمر طولانی بوده و بخش کاتد آن قادر است تا اکسیژن را از هوا دریافت کند در این باتری از آنزیم، نانولوله کربنی و سیلیکات استفاده شده است.

امروزه بسیاری از دانشمندان تلاش دارند تا ادوات مختلفی بسازند تا از آنها بتوان در بدن انسان استفاده کرد از این موارد می‌توان به دستگاه تنظیم کننده ضربان قلب اشاره کرد. در آینده نه چندان دور لنزهایی وارد بازار خواهد شد که به‌صورت خودکار می‌توانند مرکز کانونی خود را تغییر دهند همچنین نمایشگرهایی به بازار عرضه می‌شود که به‌صورت مستقیم آنچه را که چشم انسان می‌بیند به‌صورت تصویر در حافظه کامپیوتر ذخیره کند. هیچ یک از این ادوات اگر به یک منبع تولید انرژی با دوام متصل نباشند نمی‌توانند کار کنند. بهترین گزینه برای تامین انرژی این ادوات استفاده از باتری‌های زیستی بسیار کوچک می‌باشد باتر‌ی‌هایی که از مواد موجود در بدن انسان به‌عنوان سوخت استفاده می‌کنند.
پژوهشگران بخش شیمی فیزیک آکادمی علوم لهستان در شهر ورشو یک الکترود بسیار کارا ارائه کردند که از آن می‌توان در باتری‌های زیستی اکسیژن-روی استفاده کرد. بعد از نصب این باتری، کاتد زیستی آن می‌تواند به‌مدت چندین ساعت ولتاژ مورد نیاز را تامین کند. انرژی تولید شده توسط این باتری بیشتر از آن چیزی است که پیش از این توسط باتری‌هایی با طراحی مشابه تولید شده است. جالب‌ترین موضوع در این باتری آن است که با هوا کار می‌کند در واقع تا زمانی که اکسیژن مورد نیاز آن به‌صورت مستقیم از هوا تامین شود این باتری به کار خود ادامه می‌دهد.
باتری‌های معمولی و قابل شارژ فعلی برای استفاده در بدن اصلا مناسب نیستند دلیل این امر وجود اسید یا باز قوی در ساختار این باتری‌ها است. در این پژوهش محققان از باتری‌های اکسیژن- روی استفاده شده که پیش از این نیز توسط محققان مورد مطالعه قرار گرفته بوده است. این گروه از نانولوله‌های کربنی که درون یک ماتریکس متخلخل قرار دارد به‌عنوان کاتد استفاده کرده که این الکترود خود در یک ظرف بسیار کوچک جای می‌گیرد. الکترولیت این سیستم محلولی حاولی یون‌های هیدروژن است. این یون‌ها با اکسیژن وارد شده به سیستم موجب فعال شدن آنزیمی شده که در نهایت با احیاء اکسیژن موجب تولید جریان الکتریکی می‌شود.