محققان با استفاده از نانوذرات متخلخل سیلیکا، موفق به ساخت نانوحاملی شدند که می‌تواند سرطان پانکراس را از بین ببرد. در این روش مقدار دوز دارو کاهش یافته که هم هزینه کار و هم اثرات جانبی دارو را به حداقل می‌رساند.
نانوحامل سیلیکا برای درمان سرطان پانکراس
پژوهشگران مؤسسه نانوسیستم دانشگاه کالیفرنیا با همکاری محققان مرکز جامع سرطان جانسون موفق به ابداع روشی شدند که می‌تواند اثرات منفی شیمی‌درمانی را در سرطان پانکراس به حداقل برساند.
در این پژوهش دو داروی مختلف درون نانوذرات متخلخل سیلیکا قرار داده می‌شود. با استفاده از این روش درمانی می‌توان تنها با یک دوازدهم دوز دارو، سلول‌های تومور سرطان پانکراس را در موش از بین برد. با کاهش دوز دارو، هم هزینه درمان کاهش می‌یابد و هم اثرات ناخواسته جانبی به حداقل می‌رسد.
سرطان پانکراس بیماری بسیار خطرناکی است که نرخ زنده مانده ۵ ساله آن تنها ۵ درصد است. شناسایی این بیماری در مراحل اولیه خود به سختی انجام شده و تا رسیدن به مرحله پیشرفته علائم بالینی آن به ندرت ظاهر می‌شود. بنابراین بسیاری از بیماران، زمانی متوجه بیماری خود می‌شوند که تومور بسیار بزرگ شده و نمی‌توان با جراحی آن را از بین برد. در چنین شرایطی تنها شیمی‌درمانی می‌توان به کار گرفته شود. این روش نیز اثرات جانبی مهلکی دارد. در این پژوهش محققان با ترکیب دو داروی پاکلیتاکسل و گمسیتابین موفق به بهبود موش‌ها شدند.
منگ از محققان این پروژه می‌گوید: «زیبایی نانوذرات سیلیکا در این است که می‌توان هر دوی این داروها را با هم وارد آن کرد. در واقع با یک نانوحامل، امکان رهاسازی دو داروی مختلف که دوز رهاسازی‌شان با هم متفاوت است، فراهم می‌شود. با این کار تأثیر منفی اثرات متقابل این دو دارو به حداقل می‌رسد.»
محققان این نانوذرات سیلیکای حاوی دارو را به بدن موش‌هایی تزریق کردند که مبتلا به سرطان پانکراس انسان بودند. نتیجه کار نشان داد که سرعت از بین رفتن سلول‌های سرطانی در این موش‌ها نسبت به موش‌های شاهدی که به روش‌های دیگر تحت درمان بوده‌اند بیشتر بوده است.
نتایج این پژوهش در نشریه ACS Nano به چاپ رسیده است.
