داروهای ضدایدز فعلی به علت دوز بالا، برای کودکان مناسب نیستند. پژوهشگران با استفاده از فناوری نانو راهبرد درمانی ارائه کردند که در آن با رهاسازی دارو می‌توان دوز دارو را افزایش داد در حالی که اثرات جانبی برای بیمار به حداقل برسد.
راهبردی برای رهاسازی داروی ضد ایدز در کودکان
از یک سو فناوری نانو به حل مشکلات دنیای تحقیقات در بخش سرطان کمک می‌کند و از سوی دیگر، یافته‌های اخیر نشان می‌دهد این فناوری می‌تواند برای رهاسازی دارو در بیمارانی که HIV مثبت دارند، مورد استفاده قرار گیرد.
در حال حاضر داروهای بیماری ایدز به‌صورت خوراکی تجویز می‌شوند. این در حالی است که استفاده خوراکی داروها با پیچیدگی‌هایی روبرو است. اخیراً مقاله‌ای در نشریه Nature Communication به چاپ رسیده که در آن روشی برای رهاسازی دارو با کمک فناوری نانو ارائه شده‌است.
اندرو اون از محققان این پروژه می‌گوید: «میوه تحقیقات بین رشته‌ای ما در حال تحقق است. راهبرد ما دارای پتانسیل بالایی برای فائق آمدن بر مشکلات و چالش‌های رایج است. داروهای فعلی از دوز بسیار بالایی برخوردارند که این البته برای اثربخش شدن ضروری است. در حالی که کودکان نیاز به دوزهای پایین‌تر دارند تا اثرات جانبی در آن‌ها مشکل‌ساز نشود. بنابراین، باید فرمولاسیون داروهای فعلی بهینه‌سازی شود.»
در حال حاضر هیچ روش درمانی مبتنی بر فناوری نانو که تجاری‌سازی شده باشد، وجود ندارد. همچنین داروهای ضد HIV برای کودکان به سختی قابل تهیه است. زمانی که محققان به بررسی یکی از این داروهای مربوط به کودکان پرداختند، دریافتند که این داروها دارای غلظت بالایی از اتانول هستند تا بتواند لوپیناویر را حل کند؛ لوپیناویر داروی ضدایدز است.
رانارد از محققان این پروژه می‌گوید: «این راهبرد درمانی که ما ارائه کردیم، قابل استفاده برای چند روش درمانی مختلف است. این فناوری در واقع یک نانودارو بوده که می‌تواند نیازهای مختلف بیمارستانی را تأمین کند.»
