پژوهشگران دانشگاه ساندیگو موفق به ارائه سامانه دارویی با استفاده نوعی نانوپلیمر هوشمند شدند. این پلیمر در صورت وجود شرایط مناسب از هم گسیخته شده و محتویات خود را رهاسازی می‌کند.
طراحی و ساخت پلیمر هوشمند برای مصارف داروی
محققان نانوپلیمرهای هوشمندی ساختند که میتوان از آن برای شناسایی، ممانعت و درمان بیماری استفاده کرد. این گروه تحقیقاتی با مواد پلیمری، ساختاری پیچیده ایجاد کردند که در پزشکی و تحقیقات زیستی قابل استفاده است. طراحی این نانوپلیمر به گونهای است که در صورت وجود عوامل بیماریزا یا عوامل خارجی نظیر نور میتواند از هم گسیخته شود. این ماده دارای قابلیت ساخت مواد دارویی و همچنین تولید عوامل تصویربرداری حساس به ترکیبات بیماریزا را دارد.
نانوذرات، پلیمرها و هیدروژلها دارای کاربردهای وسیعی در بخش تشخیص و درمان و همچنین بخش آرایشی و بهداشتی هستند. یک ماده هوشمند ساختاری مولکولی دارد که به صورت عمده یا کاملاً از واحدهای شبیه هم و چسبیده به یکدیگر تشکیل شده است.
از آنجایی که این مواد خواص متعددی دارند، نقش مهمی در زندگی روزمره ایفا میکنند. پلیمرهایی که از مواد سنتز شده یا طبیعی تولید شدهاند دارای ساختار و عملکرد زیستی هستند. آداح ابدوراهامن آلموتایری، استاد رشته شیمی دارویی، و همکارانش ساز و کار تازهای کشف کردهاند که در آن با استفاده از نور میتوان نانوذرات را برای رهاسازی دارو فعال کرد. این پلیمرها با استفاده از روشهای مهندسی ماکرومولکولی جدید ساخته شدهاند. از این فناوری میتوان برای طیف وسیعی از فعالیتها از مشاهده فرآیندهای مولکولی در اورگانیسمهای زنده گرفته تا رهاسازی دارو استفاده کرد.
این گروه تحقیقاتی از راهبرد منحصر به فردی برای تولید نانوذرات استفاده کردند. و آنها نانوذرات را به گونهای مهندسی کردند که نسبت به عوامل خارجی پاسخ میدهند. محققان دو دروازه منطقی به این ساختار اضافه کردند که یکی نسبت به pH و دیگری نسبت به ترکیب پراکسید و کاهش اسیدیته حساس است. با وجود این سامانه پاسخ دو مرحلهای میتوان مطمئن بود که رهاسازی دارو با سرعت انجام شده و در عین حال پایداری لازم را در غیاب محرکهای خارجی داراست.
این پلیمر هوشمند در حضور اسیدهای ملایم، شرایط اکسیدکنندگی و نور به مولکولهای کوچکتری میشکند. با ترکیب این نانوپلیمرها با نانوذرات و هیدروژلها میتوان از آنها برای حمل و رهاسازی دارو استفاده کرد.
