مغز را به عنوان یک برج کنترل ترافیک هوایی تصور کنید که بر عملیات حیاتی و پیچیده «فرودگاه» بدن نظارت دارد. وجود این برج، برای هماهنگ کردن جریان بی‌وقفه سیگنال‌های عصبی ضروری است و توسط یک لایه بسیار پیچیده محافظت می‌شود که مانند تیم امنیتی فرودگاه عمل می‌کند و با پشتکار و دقت همه چیز را بررسی می‌کند و به بدن اطمینان می‌دهد که هیچ مزاحم ناخواسته‌ای کار حیاتی داخل مغز را مختل نمی‌کند.
یافته‌های اخیر نشان می‌دهد که چگونه چند مدل‌سازی که توسط هوش مصنوعی انجام شده می‌تواند در طراحی نانوذرات با خواص رهایش دقیق دارو کمک کند.
در یک بررسی اخیر که در مجله Nanobiotechnology منتشر شده است، محققان داده‌های موجود در مورد سامانه‌های رهایش مبتنی بر فناوری نانو که برای اجزای فعال داروهای سنتی چینی (TCM) استفاده می‌شود، را بررسی کردند.
سامانه رهایشی در دانشگاه استنفورد ساخته شده که می‌تواند دارو را به آرامی در بدن رها کند. این سامانه این امکان را فراهم می‌کند که بیمار دیابتی هر چهار ماه یک بار دارو تزریق کند. این فناوری در مرحله آزمایشگاهی بوده و روی موش‌ها با موفقیت آزمایش شده است.
ایوونیک (Evonik) یکی از شرکت‌های توسعه‌دهنده محصولات دارویی است که به تازگی از تقویت پلتفرم رهایش دارویی خود خبر داده است. این شرکت با استفاده از بلاک کوپلیمر PLA-PEG di-block و یک سیستم فرمولاسیون نانوذرات که با کمک فناوری فراصوت کار می‌کند، گام بلندی را در مسیر توسعه پلتفرم خود برداشته است.
شرکت انتوس فارماکیوتیکالز با ارائه نانوذرات مهندسی شده تلاش دارد تا محدودیت‌های موجود در مسیر تحویل دارو با کمک حامل‌ها را رفع کند.
شرکت سی‌دی بیوپارتیکلز (CD Bioparticles) به‌عنوان یکی از تولیدکنندگان و تأمین‌کنندگان انواع محصولات و خدمات تحویل دارو با سال‌ها تجربه در بخش داروسازی و علوم زیستی، خط تولید سیستم‌های رهایش دارویی مبتنی بر PLGA را برای استفاده در آزمایشگاه به صورت برون‌تنی و درون تنی راه‌اندازی کرد.
شرکت آفیوس (Aphios) که در حوزه توسعه و ساخت ذرات پیکومتری به‌منظور استفاده در سامانه رهایش دارو فعالیت دارد، حمایت مالی از NIH برای توسعه واکسن mRNA دریافت کرد. این فناوری برای مقابله با ویروس کرونا و دیگر بیماری‌ها قابل استفاده است.
محققان نشان دادند که با استفاده از نانوذرات لیپیدی می‌توان سامانه‌ای به منظور رهایش دارو به داخل میتوکندری طراحی کرد. این سامانه روی موش‌های آزمایشگاهی نتایج مثبتی داشته است.
محققان با استفاده از نانوذرات، قطره چشمی ساختند که با یک بار استفاده، تا شش ماه روی چشم اثر خواهد داشت. این ذرات برای کاهش رد پیوند قرنیه چشم موثر است چرا که نانوذرات به صورت مستمر در مدت شش ماه دارو را روی قرنیه رهاسازی می‌کند.