سرنائومیکس (Sirnaomics) در حوزه توسعه داروهای مبتنی بر RNAi فعالیت دارد. این شرکت به تازگی داده‌های اولیه کارآزمایی بالینی فاز اول RNAi درمانی STP707 برای درمان تومورهای جامد خود را منتشر کرد.
داده‌های کارآزمایی روی واکسن RNAi برای مقابله با تومورهای صلب منتشر شد
این شرکت نتایج کارآزمایی بالینی فاز I نانوداروی خود را برای ارزیابی ایمنی، تحمل و فعالیت ضد توموری منتشر کرد. بیست شرکت‌کننده با تومورهای جامد پیشرفته، که نسبت به روش‌های درمانی استاندارد پاسخ نمی‌دهند، در تجزیه و تحلیل پارامتر تغییر دوز قرار حضور داشتند. پس از برقراری دوز تحمل حداکثر یا دوز توصیه شده، گروه‌های جدیدی برای انجام فاز II به منظور تأیید ایمنی و کشف فعالیت ضد تومور ثبت‌نام می‌کنند. این مطالعه شامل پنج گروه است که دوزهای تشدیدکننده STP707 را از طریق تجویز در یک چرخه ۲۸ روزه شامل ۳ میلی‌گرم، ۶ میلی‌گرم، ۱۲ میلی‌گرم، ۲۴ میلی‌گرم و ۴۸ میلی‌گرم گروه دوز دریافت می‌کنند. تجزیه و تحلیل شامل افراد از گروه‌های دوز ۳ میلی‌گرم، ۶ میلی‌گرم و ۱۲ میلی‌گرم است.
نقطه پایانی اولیه تعیین حداکثر دوز قابل تحمل و ایجاد توصیه‌های دوز برای مطالعات فاز دوم آینده است. نقاط پایانی ثانویه اضافی برای تعیین فارماکوکینتیک STP707 و مشاهده فعالیت ضد توموری اولیه است. این دارو از دو الیگونوکلئوتید siRNA تشکیل شده است کهTGF- β ۱ و COX-2 را هدف قرار می‌دهد و درون نانوذرات به همراه پپتید هیستیدین لیزین کوپلیمر کپسوله شده است. هر siRNA به‌صورت منفرد و جداگانه موجب ممانعت از بیان یک نوع ژن شده که برای این کار از فعالیت mRNA جلوگیری می‌کند. ترکیب این دو siRNA باعث نوعی هم‌افزایی شده و در نهایت فاکتورهای فیبروژنیک و التهابی را کاهش می‌دهد. تجزیه و تحلیل مولکولی نشان می‌دهد که اثرات استفاده از این ترکیب در مهار اهداف موفقیت‌آمیز بوده است و می‌توان از این فناوری برای بیماری‌های التهابی و فیبروتیک استفاده کرد.
دکتر پاتریک لو، بنیان‌گذار و رئیس هیئت‌مدیره سرنائومیکس می‌گوید: «ما از دیدن نتایج STP707، محصول پیشرو برای درمان تومورهای جامد از طریق یک تجویز داخل وریدی، بسیار هیجان‌زده هستیم. این نتایج نشان از مشخصات ایمنی قوی و بازخوانی اثربخشی بالا دارند. این اولین بار است که درمان سرطان RNAi (تداخل RNA) پتانسیل بالینی بسیار امیدوارکننده‌ای برای تومورهای متاستاز شده را نشان داده است. داده‌های موقت STP707 به ما امکان می‌دهد تا تحقیقات خود را با گروه‌های اضافی گسترش دهیم و یک قدم مثبت در حرکت به مرحله بعدی است. این مطالعه بالینی ما را ترغیب می‌کند تا به یک مطالعه ترکیبی بالقوه با داروهای مهارکننده نقطه کنترل ایمنی بپردازیم. ما مشتاقانه منتظر هستیم تا آزمایشات بالینی را با STP707 گسترش دهیم که پتانسیل رفع نیازهای برآورده نشده بیماران مبتلا به تومورهای جامد و سایر سرطان‌ها را دارد.»
