یافته‌های اخیر محققان نشان می‌دهد که تزریق نوعی نانوذرات می‌تواند به جلوگیری از خونریزی داخلی کمک کند. به گفته توسعه‌دهندگان این سیستم، ترکیبی از نانوذرات مصنوعی و یک پلیمر می‌تواند راهی جدید برای توقف خونریزی داخلی ارائه دهد. این نتایج روی موش‌ها موفقیت‌آمیز بوده و آزمایش روی گونه‌های بزرگتر در جریان است.
خطر خونریزی داخلی با یک روش نانویی کاهش می‌یابد
این سیستم دو جزئی که توسط مهندسان موسسه فناوری ماساچوست (MIT) توسعه یافته است، می‌تواند به بدن تزریق شود و به تشکیل لخته‌های خون در محل آسیب داخلی کمک کند.
به گفته محققان، این مواد از روشی که بدن به طور طبیعی لخته می‌سازد تقلید می‌کند و می‌تواند راهی برای زنده نگه داشتن افرادی ارائه دهد که آسیب‌های داخلی شدید دارند و تا زمانی که به بیمارستان برسند، می‌تواند به بیمار کمک کند.
در یک مدل آسیب داخلی در موش، این تیم نشان داد که این اجزا به طور قابل توجهی بهتر از نانوذرات هموستاتیکی است که قبلا ساخته شده و مورد آزمایش قرار گرفته است.
پروفسور پائولا هاموند، یکی از نویسندگان ارشد مقاله مربوط به این پروژه در مورد این دستاورد گفت: «آنچه به طور ویژه در مورد این نتایج قابل توجه بود، سطح بهبودی پس از آسیب شدید بود که در مطالعات حیوانی دیدیم. با استفاده از دو سیستم مکمل به صورت متوالی، می‌توان لخته بسیار قوی‌تری به دست آورد.»
برخلاف سیستم‌های هموستاتیک که قبلاً توسعه داده شده بود، فناوری جدید محققان MIT از عملکرد هر دو پلاکت، سلول‌هایی که لخته شدن خون را آغاز می‌کنند و فیبرینوژن، پروتئینی که به تشکیل لخته کمک می‌کند، تقلید می‌کند.
اگر بیماران خون زیادی از دست بدهند، پلاکت یا فیبرینوژن کافی برای تشکیل لخته ندارند. این تیم می‌خواست سیستم مصنوعی ایجاد کند که می‌تواند با جایگزینی هر دوی این اجزای لخته‌کننده به نجات جان مردم کمک کند.
سلستین هونگ، سرپرست تیم تحقیق، گفت: «کاری که محققان در این زمینه در گذشته انجام داده‌اند، تلاش برای بازیابی اثرات درمانی پلاکت‌ها یا بازیابی عملکرد فیبرینوژن است. کاری که ما در این پروژه انجام دادیم این است که روی نحوه تعامل آن‌ها با یکدیگر کار کردیم.»
برای ذرات جذب‌کننده پلاکت، محققان از ذراتی مشابه آنچه در مطالعه سال ۲۰۲۲ گزارش کردند استفاده کردند که از پلیمر زیست سازگار به نام PEG-PLGA ساخته شده بود. این تیم، ذرات را با افزودن یک گروه شیمیایی اصلاح کرد. این ساختارها، به ذراتی در محل زخم تجمع یافته‌اند متصل می‌شوند و توده‌هایی را تشکیل می‌دهند که شبیه لخته‌های خون است. آن‌ها اکنون قصد دارند با همکاری بیمارستان عمومی ماساچوست، این سیستم را روی حیوانات بزرگتر آزمایش کنند.
