با استفاده از یک روش سنتز زیستی، محققان نانوذرات کلاژنی تولید کردند که امکان حمل دارو را دارد. این نانوذرات خاصیت ضداکسیدان داشته و روی سلول‌های سرطانی اثرگذار هستند.
کلاژن به عنوان حامل داروی شیمی‌درمانی استفاده شد
یافته‌های اخیر نشان می‌دهد که نانوذرات کلاژن می‌تواند به عنوان عامل درمانی امیدوار کننده برای درمان سرطان و تحویل دارو استفاده شود. این ذرات میکروسکوپی از کلاژن دریایی با استفاده از استرپتومایس SP (Streptomyces sp) سنتز می شوند. این نانوذرات خاصیت آنتی اکسیدان و ضد همولیتیک داشته و سمیت سلولی بر روی رده های سلولی سرطانی دارد.
برای تولید نانوذرات کلاژن محققان یک روش مبتکرانه ارائه کردند. دانشمندان سویه‌های اکتینومایس را از نمونه‌های خاک جدا کرده و یک استرپتومایس خاص را شناسایی کرده‌اند. NEAA-1 ایده آل برای بیوسنتز نانوذرات کلاژن بود. از طریق یک فرآیند دقیق بهینه‌سازی آماری، آن‌ها با موفقیت نانوذرات کلاژن را سنتز کردند و پتانسیل مواد زیست تخریب‌پذیر طبیعی را برای ساخت نانوذرات نشان دادند.
نانوذرات کلاژن حاصل مورد بررسی و تحلیل قرار گرفتند تا ویژگی‌های آن‌ها را مشخص کنند. این فرایند فعالیت‌های ضد همولیتیک، آنتی‌اکسیدانی و ضدسرطانی نانوذرات کلاژن را تأیید کرد. این نانوذرات پتانسیل فوق‌العاده ای را به عنوان دارو از خود نشان دادند، به ویژه هنگامی که با داروهای شیمی درمانی ترکیب می‌شوند و امیدهایی را برای دستیابی به موفقیت در روش‌های درمان سرطان افزایش می‌دهند.
در مطالعات درون‌تنی روی تومورهای جامد کارسینوم آریلیچ (EAC) شواهد بیشتری از اثربخشی نانوذرات کلاژن ارائه شده است. ترکیبی از نانوذرات کلاژن و دوکسوروبیسین (DOX)، داروی شیمی درمانی، منجر به کاهش قابل توجهی در رشد و وزن تومور شد. این نتایج پتانسیل نانوذرات کلاژن را برای تقویت اثربخشی درمان‌های موجود در سرطان را نشان می‌دهد.
محققان از این روش برای محصول کردن داروی ضدسرطانی دیگری به نام متوترکسات (MTX) استفاده کردند. نانوذرات کلاژن این داروی سرطان را که به مقادیر مختلف pH حساس است، مورد آزمایش قرار داده و نتایج جالبی گرفتند.
