روشی برای تولید انبوه واکسن

با تغییر خواص نانوذرات از قبیل اندازه، شکل، بار و
انعطاف‌پذیری می‌توان جایی را که نانوذره در نهایت خواهد رفت را مشخص کرد.
از این ویژگی می‌توان در حوزه دارورسانی و همچنین واکسیناسیون استفاده کرد.
در واکسن‌ها معمولا از ویروس یا باکتری برای افزایش قدرت ایمنی بدن استفاده
می‌شود البته تنها از پوسته باکتری یا ویروس که از جنس پروتئین یا
پلی‌ساکارید است استفاده می‌شود که خطری برای دریافت کننده نداشته باشد.
دی‌سایمون می‌گوید ما خوب می‌دانیم که پردازش سیستم ایمنی طبیعی بدن در
برابر این مولکول‌های کوچک با مولکول‌های بزرگ‌تر نظیر باکتری‌ها متفاوت
است.

افزودن این قندها یا پروتئین‌های ویروسی به نانوذرات می‌تواند
کارایی درمان را بهبود دهد نتایج اولیه تست‌های بالینی نیز موید این مطلب
است.

واکسنی که دی‌سایمون ساخته قرار است بر علیه Streptococcus
pneumonia استفاده شود که مولد بیماری ذات الریه است. پزشکان در حال مبارزه
با این باکتری هستند که در برابر آنتی بیوتیک‌ها مقاوم گشته است. اگر این
فناوری برای یک واکسن با موفقیت به نتیجه برسد آنگاه از آن می‌توان برای
بیماری‌های دیگر استفاده کرد. اگر این روش جواب دهد آنگاه می‌تواند ابزاری
مفید و قدرتمند در برابر بیماری‌ها باشد.

باب لانگر از موسسه فناوری
ماساچوست می‌گوید من گمان می‌کنم این یک کار بزرگ است، علم مواد می‌تواند
روی پزشکی تاثیر شگرفی داشته باشد. این که بتوان موادی طراحی کرد که مسیر
حرکت واکسن و میزان رهاسازی آن را کنترل کند، یک کار بسیار مهم است.