یکی از گلخانه‌دارانی که از دستگاه نانوحباب‌ساز شرکت نانوفناوری سراج برای کشت توت‌فرنگی استفاده کرده است، افزایش تولید محصول و کاهش نیاز به کود را از مزیت‌های به کارگیری این دستگاه در گلخانه خود می‌داند. گلخانه‌دار دیگری، افزایش سلامت ریشه و کاهش پاتوژن‌های گیاهی را از نتایج به کارگیری دستگاه نانوحباب‌ساز می‌داند.
نظر مثبت دو گلخانه‌دار که از دستگاه نانوحباب‌ساز استفاده کردند
مهندس مهرجویی از گلخانه‌دارانی است که طی ماه‌های گذشته از فناوری نانوحباب‌ساز شرکت نانوفناوری سراج برای کشت هیدروپونیک توت‌فرنگی استفاده کرده است. هیدروپونیک یا آب‌کشت، یکی از روش‌های خلاقانه تولید محصولات کشاورزی است، که در آن گیاه، به جای آنکه مانند روش سنتی همیشگی، در خاک، رشد و نمو پیدا کند، در سیالی از محلول‌های غذایی قرار می‌گیرد. آن چه در تولید به روش هیدروپونیک اهمیت دارد، آبرسانی و کیفیت آب است.
مهندس مهرجویی می‌گوید: «غلظت اکسیژن موجود در آب معمولی در حد ۵ تا ۷ ppm است. این میزان برای رشد گیاه اهمیت زیادی دارد. از این رو با استفاده از دستگاه نانوحباب‌ساز، ابتدا سطح اکسیژن به ۱۰ و در ادامه به ۲۰ و حتی به ۲۵ ppm نیز افزایش یافت. نتایج افزایش این میزان غلظت اکسیژن در آب بسیار جالب توجه بود به طوری که شاهد افزایش عملکرد کمَی بودیم. یکی از اتفاقات مهمی که افتاد این بود که سرعت متابولیسم گیاه بالا رفت. یعنی با افزایش اکسیژن آب، ریشه‌ها تنفس بهتری را تجربه کردند و سرعت تولید میوه بالا رفت. در نتیجه در مقطع زمانی کوتاهی توانستیم میزان بار بیشتری برداشت کنیم.»
وی می‌افزاید: «استفاده از این دستگاه برای گلخانه ما موجب افزایش ۱۵ درصدی تولید میوه شده، همچنین میزان قند میوه افزایش یافته و در عین حال سموم کمتری نیاز داشتیم. افزایش ۱۵ درصدی راندمان تولید به معنای کاهش قابل ملاحظه‌ای در مصرف کود است. من به همکارانم توصیه می‌کنم که این دستگاه را در گلخانه‌های خود داشته باشند. با تعامل گلخانه‌داران و تبادل اطلاعات می‌توانیم به نتایج بهتری نسبت به آنچه الان رسیده‌ایم، برسیم و موفقیت گلخانه‌داران تضمین می‌شود.»
مهندس اتحادی، از دیگر گلخانه‌دارانی که از این فناوری استفاده کرده، می‌گوید: «ما امسال از دستگاه نانوحباب‌ساز استفاده کردیم. به کارگیری این فناوری موجب شد تا ریشه گیاه بسیار سالم‌تر باشد و نیاز به قارچ‌کش برای محافظت از ریشه نداشته باشیم. همچنین بررسی‌های ما نشان داد که میزان غلظت اکسیژن از ۵ ppm به ۱۸ ppmرسیده است که این به معنای اکسیژن‌رسانی بهتر به گیاه است و همین افزایش سطح اکسیژن مانع از رشد پاتوژن‌ها در گیاه شده است. سلامت بیشتر ریشه موجب افزایش جذب مواد مغذی شده و در نهایت بهره‌وری فرآیند نیز افزایش می‌یابد. با این فناوری ۲۰ درصدی تولید توت‌فرنگی افزایش پیدا کرد.»
