مرکز بین‌المللی محققان وودرو ویلسون (Woodrow Wilson International Center for Scholars) در چارچوب پروژه نانوفناوری‌های نوظهور (PEN) به تازگی گزارشی را منتشر کرده است که در چارچوب آن گزینه‌های داوطلبانه موجود برای نظارت بر محصولات و فرایندهای مبتنی بر فناوری‌نانو، بررسی و تجزیه و تحلیل شده است.
تنها بعد از گذشت ۱۰ سال از تعریف جدید و تعیین چشم‌انداز بلندمدت فناوری‌نانو، این حوزه نوظهور به یکی از پیشگامی‌های اقتصادی – اجتماعی در تمامی کشورهای توسعه یافته و برخی از کشورهای در حال توسعه تبدیل شده است.
از اول ماه نوامبر سال ۲۰۱۰، به مدت یک ماه، پیشگامی ملی فناوری‌نانو (NNI) کسب نظر عامه مردم در خصوص پیش‌نویس برنامه راهبردی این کشور را آغاز کرده است.
رئیس جمهور روسیه در همایش سالانه RusNanoTech تاکید کرده است، «در صورتی که این کشور می‌خواهد به یکی از نقش‌آفرینان اصلی حوزه فناوری‌نانو تبدیل شود، باید مالیات‌های اضافی را کاهش داده و تشریفات زاید اداری را کنار بگذارد».
مقامات کاخ سفید تلاش می‌کنند تا حمایت عمومی برای برنامه‌های تحقیق و توسعه ۸/۱ میلیارد دلاری خود در زمینه توسعه کاربردهای علم و فناوری‌نانو را جلب کنند.
دولت استرالیا در سال ۲۰۰۸ میلادی در چارچوب طرح ارزیابی و اطلاع‌رسانی صنعتی ملی استرالیا (NICNAS)، فراخوان ارائه داوطلبانه اطلاعات مربوط به انواع نانومواد تولیدی توسط شرکت‌های این کشور را منتشر کرد.
اولین مدال‌های یونسکو در حوزه علم و فناوری‌نانو در روز دوم نوامبر سال ۲۰۱۰ میلادی در شهر پاریس به دو دانشمند روسی و چینی اعطا شد.
کشور عربستان به تازگی برنامه‌هایی را اعلام کرده است که بر اساس آنها، اولین مرکز بین‌المللی تحقیقات و نوآوری در کاربردهای فناوری‌نانو در خاورمیانه را ایجاد خواهد کرد.
کمیسیون اروپا برای بهبود تحقیقات این حوزه، پروژه مشترک جدیدی با عنوان «توسعه سیستم‌های تشخیص جدید مبتنی بر فناوری‌نانو برای آرتریت روماتوئید و اُستئوآرتریت (NanoDiaRA) را آغاز کرده است.
دولت لیتوانی و شرکت IBM ، توافق‌نامه همکاری تحقیقاتی مشترک در زمینه فناوری‌نانو به امضا رساندند.