یافته‌های اخیر محققان استرالیایی نشان می‌هد که نانوغشاء الکترونیکی انعطاف‌پذیر برای فناوری‌های انقلابی ارگان بر روی تراشه بسیار کاربردی بوده و می‌تواند نیاز به حیوانات برای انجام تحقیقات پزشکی را کم کند.
به جای آزمایش روی موش‌ها، می‌توان از تراشه استفاده کرد!
محققان دانشگاه نیو‌ساوث‌ولز راهی برای ایجاد سیستم‌های الکترونیکی انعطاف‌پذیر روی مواد فوق‌العاده نازک ارائه کرده‌اند.
این دستاورد به کل ساختارهای سه‌بعدی انعطاف‌پذیر اجازه می‌دهد مانند یک نیمه هادی کار کنند. این فناوری همچنین می‌تواند در سیستم‌های نظارت بر سلامت پوشیدنی یا کاربردهای زیست پزشکی قابل استفاده، مانند سیستمی برای هشدار دادن به افراد مبتلا به صرع از یک تشنج قریب‌الوقوع استفاده شود.
این تیم تحقیقاتی به سرپرستی دکتر هونگ-فون فان از دانشکده مهندسی مکانیک، یافته‌های خود را در Advanced Functional Materials منتشر کرده‌اند.
فرآیند جدید آن‌ها شامل استفاده از لیتوگرافی است که از نور برای چاپ الگوهای ریز استفاده می‌کند. در این فناوری از لیتوگرافی برای ایجاد باندگپ در مواد نیمه‌هادی نظیر کاربید سیلیکون و نیترید گالیم استفاده می‌شود که ساختارهای بسیار نازک بوده و روی سطح یک نانوغشاء انعطاف‌پذیر بروی زیرلایه پیلیمری قرار دارد.
این غشاهای نیمه هادی حتی در حالی که کشیده شده و پیچ خورده باشد می‌تواند عملکردهایی مانند حسگری، ثبت اطلاعات و تحریک را انجام دهد.
این ساختار می‌توانند به یک مؤلفه مهم فناوری ارگان بر روی تراشه تبدیل شوند، این رویکرد قادر به ایجاد نسخه‌های مینیاتوری اندام‌های انسانی بر روی تراشه‌های کوچک است.
این تراشه‌ها عملکرد و ساختارهای اندام‌ها را تکرار می‌کنند و به دانشمندان این امکان را می‌دهند تا رفتار مواد را مطالعه کرده و اثرات داروها یا بیماری‌ها را به روشی دقیق‌تر و کارآمد‌تر آزمایش کنند.
دکتر فان می گوید: «بسیاری از افراد به دلایل حقوقی و اخلاقی علاقه دارند به سمت آزمایش‌های پزشکی بر روی نسخه‌های تکثیر شده سلول‌های انسانی حرکت کنند. این فناوری برای این گروه بسیار مناسب است.»
محققان معتقدند که این فناوری می‌تواند طی سه تا پنج سال آینده یک محصول تجاری‌سازی شده باشد، اگرچه هدف آن‌ها انجام کارهای بیشتر برای بهبود دستگاه حتی بیشتر و ادغام اجزای اضافی مانند ارتباطات بی‌سیم است.
از نظر استفاده از این فناوری در سیستم‌های نظارت بر سلامت، دکتر فان می‌گوید پتانسیل جالبی برای این فرایند جدید وجود دارد تا بتواند کیفیت نظارت، تشخیص و درمان را به میزان قابل توجهی بهبود بخشد.
یکی از این عملکردها می‌تواند یک لباس پوشیدنی برای کمک به تشخیص و هشدارهای سیگنال سطح اشعه ماوراء بنفش باشد که در طول روز در معرض آن قرار داریم، که در نهایت می‌تواند به کاهش موارد سرطان پوست کمک کند.
