پروفسور کلر آپلت با بررسی طرح‌های داوطلبانه موجود در حوزه فناوری‌نانو، خاطرنشان می‌سازد که این طرح‌ها، اثرات اندکی بر حوزه سیاست‌گذاری فناوری‌نانو داشته‌اند.
ابزارهای داوطلبانه سیاست‌گذاری فناوری‌نانو
پروفسور کلر آپلت با بررسی طرح‌های داوطلبانه موجود در حوزه فناوری‌نانو،
خاطرنشان می‌سازد که این طرح‌ها، اثرات اندکی بر حوزه سیاست‌گذاری
فناوری‌نانو داشته‌اند. این طرح‌ها، رفتار‌ها و فرایندهای مورد انتظار را
نشان می‌دادند و دربرگیرنده استاندارد عملکرد نبودند.
در این مقاله ابزارهای داوطلبانه سیاست‌گذاری در حوزه علم و
فناوری‌نانو ارائه شده است. مقاله جدید، توسط پروفسور کلر آپلت از دانشکده
کسب و کار نُوانسیا در شهر پاریس ارائه شده است.
خاطرنشان می‌سازد که این طرح‌ها، اثرات اندکی بر حوزه سیاست‌گذاری
فناوری‌نانو داشته‌اند. این طرح‌ها، رفتار‌ها و فرایندهای مورد انتظار را
نشان می‌دادند و دربرگیرنده استاندارد عملکرد نبودند.
در این مقاله ابزارهای داوطلبانه سیاست‌گذاری در حوزه علم و
فناوری‌نانو ارائه شده است. مقاله جدید، توسط پروفسور کلر آپلت از دانشکده
کسب و کار نُوانسیا در شهر پاریس ارائه شده است.
آپلت
نتیجه‌گیری می‌کند که تنوع طرح‌های داوطلبانه به همراه طرح‌های اجباری در
حوزه علم و فناوری‌نانو، نشان دهنده این است که سیاست‌گذاری فناوری‌نانو،
نیاز به اقدامات جمعی دارد. دولت‌ها برای مدیریت فناوری‌نانو از سه رویکرد
متفاوت استفاده می‌کنند. رویکرد اول، تعدیل و اصلاح مقررات کنونی برای
پوشش تدریجی فناوری‌نانو است. رویکرد دوم، طراحی چارچوب‌های کاملا جدید
قانون‌گذاری در این حوزه است. سرانجام رویکرد آخر، بهبود برنامه‌های
داوطلبانه است.
طرح گزارش‌دهی داوطلبانه نانومواد تولیدی در سپتامبر سال ۲۰۰۶ در انگلستان تدوین شد. این برنامه آزمایشی دو ساله که برای صنعت و سازمان‌های تحقیقاتی ارائه شده بود، برای دولت اطلاعاتی در خصوص شناسایی ریسک‌های بالقوه مواد نانومقیاس مهندسی شده فراهم می‌کرد. هدف این طرح، جمع‌آوری اطلاعات لازم در زمینه انواع نانومواد تولیدی، جهت کمک به سیاست‌گذاری دولت انگلیس در حوزه تحقیقات و تولید محصولات نانو بود.
سازمان حفاظت از محیط زیست آمریکا (EPA) در سال ۲۰۰۸ میلادی «برنامه مدیریت مواد نانومقیاس» (NMSP) را آغاز نمود. این طرح، تولید یا واردات مواد نانومقیاس مهندسی شده را پوشش می‌‌داد.
کد انجام مسوولانه تحقیقات علم و فناوری‌نانو (CoC)، توسط کمیسیون اروپا ارائه شد. این طرح با اتکا بر ۷ اصل عمومی خود، به سازمان‌های تحقیقاتی عضو، راهنمای انجام تحقیقات در حوزه فناوری‌نانو ارائه می‌نماید.
در سال ۲۰۰۸ میلادی، انجمن سلطنتی انگلیس، کد مسوولانه فناوری‌نانو (CoC) را برای کسب و کار‌های فعال در حوزه فناوری‌نانو ارائه نمود. این کد با داشتن ۷ اصل، به دنبال ایجاد اجماع در زمینه اقدامات مناسب در حوزه زنجیره ارزش فناوری‌نانو، از تحقیق و توسعه گرفته تا تولید و توزیع بود.
چارچوب ریسک نانو، یکی دیگر از طرح‌های داوطلبانه سیاست‌گذاری حوزه فناوری‌نانو محسوب می‌شود که توسط شرکت دوپونت در سال ۲۰۰۵ میلادی ارائه شد. این طرح برای شناسایی، ارزیابی و مدیریت ریسک‌های بالقوه فناوری‌نانو، بر یک فرایند ۶ مرحله‌ای مبتنی بود.
