پژوهشگران نشان دادند که برخی قارچ‌ها می‌توانند همانند جاروبرقی نانوپلاستیک‌ها را از محیط اطرف جمع‌کند.
کشف جاروبرقی که نانوذرات پلاستیکی را از محیط‌زیست جمع می‌کند!
محققان دانشگاه لوند در سوئد با استفاده از مدل‌های خاک مهندسی شده، تأثیر ذرات پلی استایرن را بر روی باکتری‌ها و قارچ‌ها بررسی کردند. در حالی که این نانوپلاستیک‌ها رشد باکتری‌ها و قارچ‌ها را کاهش می‌دهند، برخی قارچ‌ها در واقع توانستند محیط اطراف خود را پاک‌سازی کنند و در نتیجه تأثیر پلاستیک‌ها را کاهش دهند. نتایج کار آنها در قالب مقاله‌ای در نشریه Science of The Total Environment منتشر شده است.
میشلا مافلا اندارا از محققان این پروژه در دانشگاه لوند می‌گوید: «زباله‌های پلاستیکی یک مشکل جهانی بزرگ است.»
ثابت شده است که نانوپلاستیک‌ها باعث ایجاد سمیت در موجودات مختلف می‌شوند، با این حال، نحوه تأثیر این آلاینده جدید بر اکوسیستم خاک بسیار کم است. برای مطالعه این نانوذرات پلی استایرن، محققان از تراشه‌های میکروسیال استفاده کردند، یک سیستم رشد که به آنها اجازه می‌داد تا تعاملات تک سلولی با پلاستیک را در زیر میکروسکوپ مشاهده کنند.
میشلا مافلا اندارا می‌گوید: «در بالاترین غلظت نانوپلاستیک، قارچ‌ها بیشتر پلاستیک‌های ریز موجود در مجاورت خود را در فرآیندی که ما آن را «اثر جاروبرقی» نامیدیم، گرفتند. به‌طور کلی، ما دریافتیم که نانوپلاستیک‌ها می‌توانند تأثیر منفی مستقیمی بر میکروب‌های خاک داشته باشند. این امر نیاز به مطالعات بیشتر را نشان می‌دهد که می‌تواند توضیح دهد که چگونه پاسخ استرس میکروبی ممکن است بر عملکرد خاک تأثیر بگذارد.»
ذرات نانوپلاستیک به گونه‌ای به سطح شاخه‌های قارچ چسبیده بودند که محیط اطراف تقریباً بدون نانوپلاستیک بود. این قارچ محیط اطراف خود را تحت غلظت‌های بالا تمیز می‌کند و سپس می‌تواند دوباره رشد کند. اگرچه نتایج این مطالعه برای بسیاری از شرایط تایید شد، اما محققان اشاره می‌کنند که ممکن است به گونه‌های قارچی وابسته باشد.
ادیث هامر از محققان این پروژه می‌گوید: «این نتایج به ما یادآوری می‌کند که برای کاهش ضایعات پلاستیکی و آلودگی خاک وارد عمل شویم. یافتن قارچ‌هایی که می‌توانند به طور خاص نانوپلاستیک‌ها را از خاک جمع‌آوری کنند ممکن است به سایر موجودات کمک کند تا آلودگی را بهتر مدیریت کنند و شاید باکتری‌هایی را جذب کنند که بتوانند پلاستیک‌ها را تجزیه کنند.»
ادیث هامر، محقق زیست‌شناسی در دانشگاه لوند، این گونه نتیجه‌گیری می‌کند که این «جاروبرقی» راه‌حل آسانی برای مشکل نیست، اما می‌تواند کمی امیدوار کننده باشد.
