پتانسیل کاربردی فناوری نانو در صنایع غذایی

فناوری‌نانو با دستکاری مولکولهای زیستی
به منظور ایجاد عملکردی متفاوت از ماهیت طبیعی آنها، در حال پیدا کردن
کاربردهای بالقوه در صنایع غذایی و گشودن حوزه جدیدی از تحقیقات در این
زمینه است. بدین ترتیب به نظر می‌رسد محدودیتی برای فناوری‌های تهیه مواد
غذایی وجود نخواهد داشت و فناوری نانو تمامی ابزارهای جدید برای این صنعت
را فراهم خواهد کرد.
مواد غذایی هنگامی با عنوان نانوغذا خوانده می‌شوندکه از نانوذرات یا فنون
و ابزارهای فناوری نانو در یکی از مراحل کاشت، برداشت، فرآوری یا بسته‌بندی
مواد غذایی استفاده شود. البته این بدان معنی نیست که مستقیماً یا بطور
خودکار توسط نانوماشینها تولید یا اصلاح شده باشند. ولی تحقیقات اخیر با
بکار گرفتن مفاهیم جدید و راهکارهای مهندسی در جهت استفاده از ترکیبات زیست
فعال و ریزمغذی‌ها، پتانسیل کاربردی بالای فناوری نانو را برای مواد غذایی
اساسی نشان می‌دهد.
نانومواد در مقایسه با عوامل کپسوله‌کننده قدیمی از راندمان کپسوله‌کردن و
رهاسازی بهتری برای عناصر غذایی فعال برخوردارند و توسعه نانوامولسیون،
لیپوزومها و کمپلکسهای زیست پلیمری منجر به اصلاح خواصی نظیر محافظت از
ترکیبات زیست فعال، سیستم رهاسازی کنترل شده و تغییر طعم نامطلوب غذا می‌شوند.
فناوری نانو همچنین قادر است فرآیندهای غذایی را که در آنها از آنزیم برای
تزریق مواد مغذی استفاده می‌شود اصلاح کند. به عناون مثال، آنزیمها معمولاً
برای هیدرولیز ترکیبات با ارزش غذایی به مواد غذایی افزوده می‌شوند و از
این‌رو دسترسی به مواد مغذی ضروری نظیر مواد معدنی و ویتیامینها را افزایش
می‌دهند. از نانومواد با فعالیت بالا و طول عمر زیاد و مقرون به صرفه جهت
فراهم کردن سیستمهای آنزیم- پایه که بواسطه نسبت بالای سطح به حجم در
مقایسه با نمونه‌های معمولی برتری دارند استفاده می‌شود.