معرفی پایان نامه_بررسی پلیمریزاسیون مینی‌امولسیونِ بدون سورفکتانت استایرن و …

عنوان: بررسی پلیمریزاسیون مینی‌امولسیونِ بدون سورفکتانت استایرن و کپسوله کردن
نانوذرات دی‌اکسید تیتانیم و مغناطیسی مگنتیت ‏با ‏این روش، و تهیه نانوفیبرهای
هیبریدی پلیمر- معدنی ‏به روش الکتروریسندگی
دانشجو: رضا فریدی مجیدی
استاد راهنما: دکتر ناصر شریفی سنجانی
استادان مشاور: دکتر علی‌اکبر انتظامی- دکتر مهدی قندی
دانشگاه: تهران- پردیس علوم- دانشکده شیمی
مقطع: دکتری
تاریخ شروع: ۱۳۸۳
تاریخ اتمام: ۱۳۸۷
 

کاربردهای خارج از بدن نانوذرات مغناطیسی که بیشتر بر پایه دانه‌های‌(بیدهای)
مغناطیسی استوار هستند، برای تشخیص و جداسازی عوامل از سرم‌های خونی است. در این
روش جاذب مغناطیسی به محلول اضافه‌شده‌ و ترکیب هدف از طریق جذب بر روی مغناطیس و
جداسازی به‌وسیله میدان مغناطیسی بیرونی(آهن‌ربا) صورت می‌گیرد. شرکت‌هایی چون
DYNAL Biotech ، محلول‌های آماده این مواد را به بازار عرضه می‌کنند. این بیدها در
حقیقت نانوذرات کپسوله‌شده‌ با لایه‌هایی از پلیمرهای عامل‌دار یا ترکیباتی چون
سیلیکا هستند. عامل مخصوصی مانند یک آنتی‌بادی خاص که در سطح خارجی این ذرات قرار
دارد، اجازه می‌دهد که با پیوندهای فیزیکی و شیمیایی به ترکیب هدف ـ که می‌تواند یک
آنتی‌ژن خاص باشد ـ متصل شده، با استفاده از آهن‌ربای معمولی جداسازی صورت گیرد.
یکی از روش‌های کپسوله کردن نانوذراتی مانند نانوذرات مغناطیسی، روش پلیمریزاسیون
مینی‌امولسیونی است. در این کار پژوهشی ابتدا بر پایه روشی جدید، پلیمریزاسیون مینی‌امولسیونی
استایرن بدون استفاده از امولسیفایر، در حضور دو نوع آغازگر رادیکالی به‌طور
جداگانه و با استفاده از امواج اولتراسونیک بررسی شد و با پلیمریزاسیون امولسیونی
متداول مقایسه گردید، همچنین استفاده از روش پلیمریزاسیون مینی‌امولسیونی بدون
امولسیفایر برای کپسوله کردن نانوذرات مغناطیسی مگنتیت(Fe3O4) و دی‌اکسید
تیتانیم(TiO2) با پلی استایرن، مورد بررسی قرار گرفت. برای اثبات حضور نانوذرات در
ذرات لاتکس پلیمر از TEM و برای‌ تعیین مقدار نانوذرات در لاتکس از TGA استفاده شده‌است.
لاتکس‌های مغناطیسی عامل‌دارشده با گروه‌های کلرومتیل، در این روش نیز از طریق
کوپلیمریزاسیون استایرن و کلرومتیل استایرن تهیه ‌شده،‌ خواص گرمایی آنها با
استفاده از DSC و TGA مورد بررسی قرار گرفته است.
از طرفی الکتروریسندگی محلول پلیمرها روش منحصربه‌فردی برای تهیه انواع مختلف
نانوفیبرهای پلیمری، سرامیکی و کامپوزیتی با اندازه‌ها و مورفولوژی‌های متنوع به
شمار می‌رود. نانوفیبرهای تولید‌شده ‌از این روش دارای جذابیت‌های زیادی در
کاربردهای بالقوه مانند غشاها، فلیترها، حسگرها، الکترولیت باتری‌ها، لباس‌های
محافظت‌کننده، فیلم‌های نازک، رهایش دارو، پوشش زخم، ساخت بافت و غیره هستند؛
بنابراین در یک تحقیق دیگر، نانوفیبرهای کامپوزیتی پلی اتیلن اکسید- نانوذرات اکسید
آهن در یک روش جدید‌ و با استفاده از الکتروریسی محلول آبی پلی‌اتیلن اکسید حاوی
یون های آهن در جوی از گاز آمونیاک تهیه ‌شدند. بررسی به‌وسیله TEM نشان داد که یک
لایه نازک از اکسیدهای آهن بر روی نانوفیبرهای پلی اتیلن اکسید در این آزمایش تشکیل
می‌شود. این روش برای تهیه نانوفیبرهای کامپوزیتی پلی‌اتیلن اکسید- نانوذرات کربنات
کلسیم از محلول پلی‌اتیلن اکسید و هیدروکسید کلسیم نیز موفقیت‌آمیزتر بوده‌است.
از دستاوردهای این رساله دکتری، هفت مقاله ISI و چهار کنفرانس بین‌المللی و چندین
کنفرانس داخلی است.