بهتازگی پژوهشگران ایرانی موفق به تولید زخمبندهای آنتیباکتریالی شدهاند که به سرعت زخم را ترمیم نموده و زیبایی پوست را در حین ترمیم، حفظ میکند.
حفظ زیبایی پوست حین ترمیم آن
بهتازگی پژوهشگران ایرانی موفق به تولید زخمبندهای آنتیباکتریالی شدهاند که به سرعت زخم را ترمیم نموده و زیبایی پوست را در حین ترمیم، حفظ میکند.
این زخمبند به دلیل نوع پلیمر مصرفی(کیتوسان) که یک هیدروژل است و وجود تخلخل در شبکه سه بعدی وب (حاوی هزاران نانولیف بوده و به صورت رندوم روی هم قرار گرفتهاند)، پس از جذب مایعات، مقداری متورم شده و رطوبت را در خود حفظ میکند، در نتیجه در تمام مراحل ترمیم، سطح زخم تا حدی مرطوب میماند که این امر موجب میشود زخمبند روی زخم نچسبد و عبور و مرور هوا و اکسیژن روی آن به آسانی صورت گیرد. بدین ترتیب زخم در مدت زمان کمتر و به شکل بهتری ترمیم خواهد شد.
مهندس عادله قلیپور کنعانی در دانشگاه صنعتی امیرکبیر با همکاری دکتر سید هژیر بهرامی و دکتر مهدی نوری موفق به سنتز این زخمبند شده است.
وی در گفتگو با بخش خبری سایت ستاد ویژه ستاد توسعه نانو گفت: «ابتدا محلول پلیمری (مخلوط کیتوسان با پلیوینیل الکل) در نسبتهای مختلف تهیه شده است. سپس فرایند الکتروریسی، صورت گرفته، بهطوریکه که سرنگ حاوی پلیمر روی یک پمپ سرنگ ( دیجیتالی یا مکانیکی) قرار گرفته و با استفاده از یک منبع ولتاژ بالا با اعمال ولتاژ متوسط ۱۵ – ۲۰ کیلوولت، نانوالیافی در سطح جمعکننده جمع گردیدهاند. گفتنی است که وب نانولیفی به دست آمده برای بررسیهای مرفولوژیکی، تحت آزمایشهای مختلفی از جمله FTIRو DSCو SEM قرار گرفته است. همچنین تستهای زیستی (کشت سلولی و کشت میکروبی) نیز برای تعیین میزان زیستسازگاری و میزان خاصیت آنتیباکتریالی، روی نمونهها انجام شده است».
دانشجوی دکتری مهندسی شیمی نساجی دانشگاه صنعتی امیرکبیر در پایان تاکید کرد: «در این کار، از پلیمر زیستسازگار و طبیعی کیتوسان با وزن مولکولی بالا برای تولید محصول استفاده نمودهایم که با توجه به وزن مولکولی بالا، نسبت به موارد پیشین خود، از استحکام فیزیکی و مکانیکی مناسبتری برخوردار بوده و با توجه به خواص آنتیباکتریالی آن نسبت به باکتریهای تولیدکننده عفونت و همچنین جذب مایعات(مانند خون، چرک و …) از روی زخم و عبور و مرور اکسیژن روی سطح زخم و وجود تخلخل در ساختار نانولیفی، موجب تسریع در ترمیم زخم و همچنین حفظ زیبایی پوست در حین ترمیم گردیده است».
جزئیات این پژوهش در مجلهe-polymers (جلد۱۳۳، صفحات۱-۱۲، سال۲۰۰۹) منتشر شده است.