متخصصان رشته‌ی نساجی دانشگاه صنعتی اصفهان، با تولید نانوالیاف الکتروریسی شده، گامی در جهت درمان عفونت‌های لثه برداشتند.
درمان سریع‌تر عفونت‌های لثه
متخصصان رشته‌ی نساجی دانشگاه صنعتی اصفهان، با تولید نانوالیاف الکتروریسی شده، گامی در جهت درمان عفونت‌های لثه برداشتند.
مهندس مائده زمانی، کارشناس ارشد مهندسی نساجی، به کمک روش الکتروریسی، نمونه‌ای از یک وب نانوالیاف را تولید نموده است و از این وب برای رهایش دارو برای درمان بیماری‌های لثه، بهره گرفته است.
وی در گفتگو با بخش خبری سایت ستاد ویژه‌ی توسعه‌ی فناوری نانو گفت: «یکی از معایب فیلم‌های حامل دارو، تمایل به چسبندگی و یا سخت شدن آنها حین تماس با مایعات بدن است ولی نانوالیاف به دلیل دارا بودن ساختار نانولیفی نرم و بی‌بافت، این مسئله را تا حد زیادی حل کرده است».
در این پژوهش، برای تهیه‌ی نانوالیاف، محلول‌هایی حاوی مقادیر مختلف پلیمر پلی‌کاپرولاکتون و داروی آنتی‌میکروبیال مترونیدازول بنزوات در مخلوط حلال‌های دی‌کلرومتان و دی‌متیل فرمامید با نسبت‌های حجمی متفاوت تهیه گردیده و با استفاده از روش الکتروریسی نانوالیاف مورد نظر تهیه شده است.
خانم زمانی در ادامه گفت: «وب نانوالیاف بررسی شده در این تحقیق در طول مدت زمان رهایش دارو، ظاهر نرم و انعطاف‌پذیر خود را کاملاً حفظ کرده است. این موضوع همچنین به دلیل پایین‌تر بودن دمای پلی‌کاپرولاکتون از دمای بدن است که باعث شده وب نانوالیاف در دمای ۳۷ درجه سانتی‌گراد به حالت لاستیک باشند که این مسئله می‌تواند کاربرد این وب‌ها را در محل پاکت ایجاد شده در لثه در نتیجه‌ی عفونت‌های پریودنتال، آسان‌تر کند».
مهندس زمانی در مورد مزیت این کار پژوهشی گفت: «با کاربرد چنین سامانه‌ای، بیمار تنها یک بار برای وارد کردن وسیله به داخل پاکت پریودنتال به متخصص مراجعه کرده و نیازی به خارج کردن وسیله نیست. این امر سبب صرفه‌جویی در هزینه و زمان شده و مطلوبیت کاربرد وسیله را تا حد زیادی افزایش می‌دهد».
بنابر گفته‌ی مهندس زمانی، رهایش کنترل شده‌ی دارو از وب نانوالیاف الکتروریسی شده در این تحقیق، ۱۹ تا ۲۳ روز ادامه دارد درصورتی که بیشترین زمان گزارش شده در سامانه‌های مختلف رهایش کنترل شده‌ی موضعی دارو، برای درمان بیماری‌های پریودنتال ۱۴ روز است.
مهندس زمانی در پایان ابراز داشت: «نتایج حاکی از آن است که تغییر پارامترهایی همچون نسبت حلال‌ها، غلظت پلیمر و غلظت دارو تاثیر به‌سزایی بر مورفولوژی نانوالیاف دارد و میانگین قطری نانوالیاف پلی‌کاپرولاکتون حاوی مترونیدازول بنزوات تولیدی در شرایط مختلف، از ۳۱۳ تا ۹۹۹ نانومتر متغیر است. همچنین نتایج نشان می‌دهد؛ تغییر پارامترهای نام‌برده بر پروفایل و سرعت رهایش دارو از وب نانوالیاف الکتروریسی شده هم تاثیرگذار است».
جزئیات این پژوهش -که با راهنمایی دکتر محمد مرشد و دکتر ژاله ورشوساز انجام شده،- در مجله‌ی European Journal of Pharmaceutics and Biopharmaceutics (جلد ۷۵، صفحات ۱۸۵- ۱۷۹، سال ۲۰۱۰) منتشر شده‌است.
