افزایش ماندگاری آب پرتقال به‌کمک بسته‌بندی‌های نانوساختار

پژوهشگران دانشگاه صنعتی اصفهان، موفق به افزایش ماندگاری آب پرتقال تازه، از دو هفته به یک ماه با استفاده از بسته‌های حاوی نانوذرات نقره و اکسید روی شدند.

پژوهشگران دانشگاه صنعتی اصفهان، موفق به افزایش ماندگاری آب پرتقال تازه، از دو
هفته به یک ماه با استفاده از بسته‌های حاوی نانوذرات نقره و اکسید روی شدند.

به‌کارگیری بسته‌های پلیمری حاوی نانوذرات نقره و اکسید روی در نگهداری آب پرتقال
طبیعی تازه به عنوان روشی جدید، برای حفظ حداکثر مواد مغذی، تازگی و کاهش بار
میکروبی آن، موضوع رساله‌ی دکتری آقای آریو امامی‌فر، است.

دکتر امامی‌فر، دکتری مهندسی صنایع غذایی و عضو هیئت علمی دانشگاه کردستان، در
گفتگو با بخش خبری سایت ستاد ویژه‌ی توسعه‌ی فناوری نانو گفت: «در این مطالعه، فیلم‌های
نانوکامپوزیتی حاوی نانوذرات اکسید روی و نانوکامپوزیت نقره با استفاده از روش
مخلوط‌سازی مذاب به روش اکسترودر تهیه گردید. سپس، بسته‌های مخصوص آب پرتقال با
استفاده از فیلم‌های نانوکامپوزیتی تولیدی به همراه فیلم پلی‌اتیلنی خالص به عنوان
نمونه‌ی شاهد، تهیه شد. سپس بسته‌های حاوی آب پرتقال تازه، در دمای ۴ درجه‌ی سانتی‌گراد
انبار شدند. پایداری میکروبی، میزان اسید آسکوربیک، شاخص قهوه‌ای شدن، کیفیت رنگ،
میزان مهاجرت یون‌ها و در نهایت، خصوصیات حسی آب پرتقال‌ها پس از ۷، ۲۸ و ۵۶ روز
انبارداری ارزیابی گردید».

دکتر امامی‌فر در رابطه با نتایج این تحقیق گفت: «نتایج نشان می‌دهد که سرعت رشد
میکروبی در آب پرتقال تازه، در بسته‌بندی‌های حاوی نانوکامپوزیت‌های دارای نقره و
اکسید روی تا ۲۸ روز پس از انبارداری کاهش یافته‌است. میزان نابودی اسید آسکوربیک و
تولید ترکیبات قهوه‌ای در بسته‌های نانوکامپوزیتی حاوی ۲۵/۰ درصد نانواکسید روی نیز
کاهش معنی‌داری یافته‌است. علاوه بر این، ماندگاری برخی خواص حسی شامل بو و مزه در
این بسته‌ها هم پس از ۲۸ روز بیشترین امتیاز را دریافت کرده‌اند».

محقق طرح در پایان گفتگو ابراز داشت: «فناوری‌های غیر حرارتی جدید نیز با کاهش بار
میکروبی و حفظ خصوصیات حسی و تغذیه‌ای، روشی ایده‌ال در فرآیند نگهداری آب پرتقال
است که نیاز به تجهیزات و دستگاه‌های پیچیده و گران قیمت و مصرف بالای انرژی فسیلی
دارد. بنابراین به‌کارگیری بسته‌های پلیمری حاوی نانوذرات نقره و اکسید روی برای
نگهداری آب پرتقال طبیعی تازه، به عنوان روشی جدید و غیر حرارتی، بسیار مورد توجه
قرار گرفته‌است».

جزئیات این پژوهش -که با راهنمایی دکتر محمد شاهدی و دکتر مهدی کدیور در دانشکده‌ی
کشاورزی دانشگاه صنعتی اصفهان انجام شده‌است- در مجله‌یInnovative Food Science and
Emerging Technologies (شماره‌ی ۱۱، صفحات ۷۴۸-۷۴۲، سال ۲۰۱۰) منتشر شده‌است.