محققان با استفاده از دندریمر که بهصورت الگو مورد استفاده قرار گرفته، موفق به سنتز نانوذرات آلیاژی شدند که با کارایی بالا هیدروکربنها را در فشار و دمای محیط اکسید میکند.

سنتز نانوذرات آلیاژی برای اکسیداسیون هیدروکربنهای نفتی
هیدروکربنها اساس صنعت گاز و پتروشیمی هستند و معمولاً ترکیبی از آنها استخراج و بهرهبرداری میشود. برای بهینه شدن عملکرد هیدروکربنها باید بخشی از آنها جداسازی شود که در حال حاضر روشهای مختلفی برای تولید محصولات شیمیایی از این هیدروکربنها وجود دارد. در این روشها از پراکسیدهای فلزی مختلف در حلالهای آلی خطرناک استفاده میشود تا بتوان ترکیبات هیدروکربنی را اکسید کرد.
برای استفاده بهینه از منابع و کاهش اثرات زیستمحیطی، محققان به دنبال حذف حلال بوده و قصد دارند از اکسیژن موجود در هوا برای این کار استفاده کنند. تحقیقات زیادی روی نانوذرات فلزی نجیب صورت گرفته، نانوذراتی که روی مواد کربنی متخلخل یا اکسید فلزی قرار میگیرد.
آنچه که در این تحقیقات اهمیت دارد، شکل و ابعاد ذرات و ترکیب شیمیایی نانوذرات موجود روی زیرلایه است. نانوذرات کمتر از ۲ نانومتر توجه بسیاری از محققان را به خود جلب کرده است. با کاهش ابعاد ذرات هم مساحت سطحی آنها افزایش مییابد و هم تغییرات شگرفی در رفتار الکترونی ذرات فلزی اتفاق میافتد که موجب تغییر فعالیت آنها میشود. در حال حاضر روش سنتز نانوذرات فلزی با ابعادی این چنین که هم بتوان قطر و هم ترکیب شیمیایی نانوذرات را کنترل کرد، ارائه نشدهاست.
محققان مؤسسه فناوری توکیو موفق به ارائه روشی برای سنتز نانوذرات آلیاژی شدند. این نانوذرات از مادهای شاخهدار موسوم به دندریمر به وجود میآیند، مادهای که دارای شاخههایی با شکل و ابعاد مشخص است. شاخههای دندریمر بهعنوان الگویی برای تولید نانوذرات به کار میرود، به طوری که اتمها بهصورت کنترل شده روی این شاخهها قرار گرفته و نانوذرات تشکیل میشوند.
این گروه نشان دادند که نانوذرات آلیاژی میتواند بهصورت کاتالیستی، با استفاده از اکسیژن هوا و در فشار محیط، هیدروکربنها را اکسید کند؛ این کار با کارایی ۲۴ برابر بیشتر از روشهای رایج انجام میشود.
محققان دریافتند که با افزودن مقداری از هیدروپراکساید آلی، این کاتالیست میتواند هیدروکربنها را به آلدهید و کتون تبدیل کند؛ این کار در دما و فشار معمولی انجام میشود.