بررسی‌ خواص انتقال الکترونی پروتئین‌ها با استفاده از نانوذرات اکسید نیکل

عبدالمجید بایندری مقدم، دانشجوی دکترای شیمی دانشگاه تهران، در قالب یک پروژه دکترا، نانو ذرات اکسید نیکل را سنتز و کاربرد آنرا در تبادل الکترونی، تحقیق نموده است. در این پژوهش ابتدا نانوذرات اکسید نیکل با روش الکتروشیمیایی سنتز شده و سپس مورفولوژی آنها با استفاده از میکروسکوپ‌های الکترونی روبشی و پروبی روبشی مورد بررسی‌ قرار گرفته است.

عبدالمجید بایندری مقدم، دانشجوی دکترای شیمی دانشگاه تهران، در قالب یک پروژه
دکترا، نانو ذرات اکسید نیکل را سنتز و کاربرد آنرا در تبادل الکترونی، تحقیق نموده
است.

در این پژوهش ابتدا نانوذرات اکسید نیکل با روش الکتروشیمیایی سنتز شده و سپس
مورفولوژی آنها با استفاده از میکروسکوپ‌های الکترونی روبشی و پروبی روبشی مورد
بررسی‌ قرار گرفته است. در ادامه از این نانوذرات، برای تثبیت سیتوکروم و بررسی‌های
الکتروشیمیایی پروتئین سیتوکروم و خواص انتقال الکترون در آن، استفاده شده است.

در این تحقیق، همچنین رفتار انتقال الکترونی پروتیین سیتوکروم سی، در شرایط
غیرفیزیولوژیک بررسی شده و نتایج آن با شرایط فیزیولوژیک پروتئین مقایسه گردیده
است. نتایج حاکی از آن است که نانوذرات اکسید نیکل می‌توانند نقش کلیدی در تبادل
الکترون بین پروتئین سیتوکروم سی و الکترود ایفا کنند. قابل ذکر است که سیتوکروم سی
از پروتئین‌های بسیار مهم و حیاتی در سلول است که بسیاری از آنزیم‌ها و پروتئین‌ها
با آن تبادل الکترونی دارند.

مهندس بایندری، بررسی رفتار انتقال الکترونی پروتئین با استفاده از نانوذرات را در
شرایط غیر فیزیولوژیک نوآوری عمده این پژوهش دانسته و اذعان می‌دارد این عمل قابل
گسترش به بسیاری از پروتئین ها و آنزیم‌های مهم و حیاتی است.

این پژوهشگر که پژوهش خود را دو سال پیش آغاز کرده، در گفتگو با بخش خبری سایت ستاد
ویژه توسعه فناوری نانو، کمبود امکانات و وسایل آزمایشگاهی مجهز همچون میکروسکوپ
الکترونی و پروبی را از مهمترین مشکلات پیش روی خود عنوان کرد. وی در ادامه اظهار
داشت: “استفاده از نانومواد پاسخگوی بسیاری از نیازهای صنعت است. با این همه، کمتر
سرمایه‌گذاری حاضر به پذیرفتن ریسک تولید محصول جدید می‌شود”.

مجری این طرح در پاسخ به این سوال که برای کاربردی شدن پژوهش خود چه امکاناتی نیاز
دارد گفت: “در صورتیکه پس از فارغ التحصیلی امکان استفاده از آزمایشگاهی، هر چند
محدود، در اختیار پژوهشگران قرار گیرد، آنها می‌توانند به پژوهش و تحقیق ادامه دهند
و در غیر این صورت به ناچار جذب کار دیگری می‌شوند”.

این پژوهش با راهنمایی دکتر محمدرضا گنجعلی (دانشکده شیمی دانشگاه تهران)، دکتر علی
اکبر صبوری (مرکز تحقیقات بیوشیمی-بیوفیزیک دانشگاه تهران)، دکتر پرویز نوروزی
(دانشکده شیمی دانشگاه تهران)، دکتر رسول دیناروند (دانشکده داروسازی دانشگاه علوم
پزشکی تهران) و همکاری خانم‌ها رضوی (دانشجوی کارشناس ارشد شیمی) و احدی (دانشجوی
کارشناسی شیمی)، انجام شده و جزئیات آن در مجله‌ی electronalytical chemistry
(صفحه‌ی ۱۰، سال ۲۰۰۷ ) منتشر گردیده است. شایان ذکر است که این پژوهش از حمایت‌های
تشویقی ستاد توسعه فناوری نانو، بهره‌مند شده است.