|
یک گروه تحقیقات آمریکایی روش جدیدی برای تولید نانوذرات ارائه کرده است با
این روش می‌توان نانوذرات را به‌صورت عمده تولید کرد. یکی از مزایای این
روش ابعاد یکسان محصول نهایی است.
زمانی که پژوهشگران دانشگاه مرکزی فلوریدا در آزمایشات خود شکست خوردند،
متوجه کشف جالب‌توجهی شدند که می‌تواند محققان را در مسیر تولید انبوه
نانوذرات یاری کند. سروش شباهنگ، دانشجوی دپارتمان اپتیک و فتونیک این
دانشگاه موفق به ارائه روشی شده که می‌تواند مسیر تازه‌ای در تولید داروها
باز کند. این کشف براساس استفاده از گرما جهت شکستن رشته‌های نازک و بلند
الیاف است که در نهایت منجر به تولید ذرات بسیار کوچکی می‌شود. این ذرات
قادرند انواع مختلف مواد را در یک جا ثابت نگه دارد. نتایج این تحقیق در
شماره جولای نشریه Nature به چاپ رسیده است.
محققان معتقدند که چنین کاری پیش از این انجام نشده است.
در این پروژه با استفاده از یک روش غیرشیمیایی، ذراتی با ابعاد یکسان
به‌صورت انبوه به تولید رسیده است. کرایگ آرنلود می‌گوید از این روش
استفاده‌های متعددی می‌تواند کرد. یکی از اولین کاربردهای این روش رهاسازی
دارویی است که در آن می‌توان داروهای مختلف را با هم در یک نانوذره قرار
داد. همچنین می‌توان داروهای مختلف را درون نانو ذرات به‌نحوی جای داد که
با ترتیب زمانی مشخصی رهاسازی شود برای مثال یک داروی مشخص پس از رسیدن به
سلول سرطانی رهاسازی شود.
آیمان آبورادی از محققان این پروژه می‌گوید با این روش شما می‌توانید
ساختارهای مختلفی را تولید کنید بدون این که نیاز به کارهای پیچیده داشته
باشید. آبورادی پیش از این در موسسه فناوری ماساچوست مشغول به‌کار بوده است
و در حال حاضر در دانشگاه مرکزی فلوریدا روی ساخت فیبرهای کامپوزیتی کار
می‌کند.
این روش مبتنی بر گرما است که در آن الیاف گداخته شده به‌صورت قطرات کروی
در می‌آید، همانند قطرات آب که از شیر چکه می‌کند. الیاف شیشه‌ای به‌دلیل
کاربردهای وسیعی که در انتقال اطلاعات دیجیتالی دارند، بسیار شناخته شده
هستند. مدت‌هاست که پژوهشگران به‌دنبال خالص سازی این الیاف جهت افزایش
سرعت انتقال داده‌ها در آن هستند.
شباهنگ با همکاری دیگر اعضاء این پروژه به گرم کردن این الیاف پرداختند،
اما به‌جای این که فیبر نازک‌تر شود، تبدیل به قطراتی کروی و کوچک شد. هر
چند که این نتیجه نوعی شکست محسوب می‌شد اما آنها زود دریافتند که به یک
کشف نائل شده‌اند. این گروه تحقیقاتی موفق به تولید قطرات بسیار کوچک و هم
اندازه‌ای شده بود. در صورت استفاده از چند ماده مختلف، می‌توان ماده‌ای را
درون این قطره محصور کرد و ساختاری پیچیده تولید نمود.
|
