در حاضر شرکتهای مختلفی به دنبال بهدام انداختن دیاکسیدکربن موجود در اتمسفر برای تولید محصولات جدید هستند. نانولولهکربنی و نانوذرات از جمله محصولاتی هستند که برخی از این شرکتها از دیاکسیدکربن تولید میکنند.
استفاده تجاری از گاز گلخانهای برای تولید نانومواد
حرکت از سوختهای فسیلی به سمت سوختهای تجدیدپذیر از جمله سیاستهای کشورها برای مقابله با تغییرات اقلیمی است، البته این موضوع هنوز نتوانسته مانع تغییرات آب و هوایی شود. نشر گاز دیاکسیدکربن ناشی از مصرف سوختهای فسیلی باید کاهش یابد و از سوی دیگر باید بخشی از این دیاکسیدکربن را از اتمسفر جمعآوری کرد.
بیشتر مدلهایی که تاکنون ارائه شده، نشان میدهد که تا پایان قرن حاضر نمیتوان غلظت دیاکسیدکربن را در کمتر از ۴۵۰ ppm نگه داشت؛ مگر این که آن را در جایی به دام انداخت و ذخیره کرد. در حاضر۱۱۶ برنامهی اجرایی از سوی IPCC ارائه شده که میتوان گرم شدن زمین را با استفاده از آنها کنترل کرد.
در برخی از این برنامهها، به داماندازی و ذخیرهی دیاکسیدکربن مطرح شدهاست. اما با کربن ذخیره شده چه میتوان کرد؟ برخی شرکتها پیشنهاد تبدیل کربن ذخیره شده به محصولی جدید را مطرح کردهاند.
یکی از این شرکتها، سیتوسیانتی (C2CNT)، یک استارتآپ انشعاب یافته از دانشگاه جرج واشنگتون، است. این شرکت روشی برای تبدیل دیاکسیدکربن به نانولولهکربنی ارائه کردهاست؛ برای این کار از الکترولیز مذاب استفاده میشود. در این فرآیند از الکتریسیته و دیاکسیدکربن برای تولید نانوالیاف کربنی استفاده میشود که این الیاف برای تولید کامپوزیت کربنی قابل استفاده هستند. این کامپوزیتها جایگزین مناسبی برای فلزات هستند. برای مثال، از این کامپوزیت میتوان برای ساخت دوچرخه، هواپیما، خودروی مسابقهای و پره توربین استفاده کرد.
در این راهبرد، دیاکسیدکربن مستقیم از خروجی کارخانهها جذب شده و از آن برای تولید نانولولهکربنی استفاده میشود. این فرآیند هزینهی بسیار کمتری نسبت به فناوریهای رایج تولید نانوالیاف کربنی نظیر CVD دارد.
شرکت کربن آپسایکل تکنولوژیز هم برنامهای ویژه برای دیاکسید کربن دارد. این شرکت کانادایی روشی ارائه کردهاست که در آن با ترکیب دیاکسیدکربن با پسماندهایی نظیر خاکستر میتوان نانوذرات تولید و از اآنها بهعنوان افزودنی برای تولید پلاستیک یا پوشش استفاده کرد.
نیولایت تکنولوژیز یک شرکت آمریکایی است که به دنبال به دام انداختن متان و دیاکسید کربن است تا با کمک برخی میکرواورگانیسمها، کربن را از این ترکیبات بیرون بکشد. در قدم بعد، این کربن با اکسید و هیدروژن ترکیب شده و زیستپلیمرهایی ایجاد میشود.
برث یک شرکت هندی است که به دنبال توسعهی فرآیند فتوسنتز مصنوعی است تا دیاکسیدکربن را به متانول تبدیل کند. سیفورایکس نیز یک شرکت چینی است که از دیاکسیدکربن به دام افتاده برای تولید متانول، اتیلن گلیکول و پلاستیکهای زیستی استفاده میکند.